در تزويج حضرت شهربانو با حضرت امام حسين عليه السلام ، و فصلى در ذكر بعضى از اولاد ائمه كه در شهر رى مشهور مى باشند، و در پايان فصل در خصوص كراماتى از روضة حضرت زبيده خاتون ظاهر شده، و در آخر اشعار و مراثى در سوگ قاسم.
لازم به تذكر است كه:
1. در باب ثواب زيارات معصومين عليهم السلام، رواياتى كه آورده شده مستند به مدارك و مآخذ معتبر و صحيح است.
2. در بخش عروسى قاسم بن حسن، مشتمل بر چند بحث است: حضور زبيده خاتون و شهربانو در كربلا؛ عروسى زبيده خاتون و قاسم بن حسن در شب عاشور؛ فرار شهربانو و زبيده از دست لشكريان عمر بن سعد به رى؛ پنهان شدن شهربانو در دل كوه؛ پناه بردن زبيده به اقوام مادرش كه از نسل يزدجرد بودند؛ تولد قاسم الثانى بن قاسم بن حسن در رى؛ شهادت قاسم ثانى و ....
مطالبى كه نويسنده در اين بخش آورده مستند به مآخذ و مدارك بسيار ضعيف و مجهول و مجعول است كه سخيف بودن اين بخش از كتاب، باعث بى اعتبارى كل كتاب شده است.
چون اصل وجود شهربانو بنت يزدجرد به عنوان همسر حضرت امام حسين عليه السلام مورد ترديد است، و بر فرض وجود، فرزندى فقط به نام على بن الحسين عليه السلام داشته، و زبيده فرزند او نبوده است. و به استناد كتب معتبر تاريخى حضرت امام حسين عليه السلام دخترى به نام زبيده خاتون نداشته و يا دخترى كه همسرش معلوم نباشد ندارد تا تطبيق بر همسر قاسم بن حسن بشود؛ و نيز قاسم بن حسن به اتفاق مورخان، غير بالغ بوده و قابليت ازدواج نداشته است. و در نهايت قاسم بن حسن فرزندى نداشته و فرزندى از او متولد نشده است.
با وجود اين همه اكاذيب و افسانه ها صلاح نبود كه اين رساله چاپ شود، و لكن از