كاظم ابن امام جعفر الصادق بن امام محمد باقر ابن امام زين العابدين ابن امام حسين بن حضرت اميرالمؤمنين على ابن ابوطالب عليه السلام ابن عبدالمطّلب ابن هاشم بن عبدالمناف فى عصر سلطان السلاطين ظل اللّه فى ارض سلطان سعادة الدولة ابن اردشير تاريخ آن است.
و استكتاب اين نسخه فى تاريخ چهارم شهر شعبان المعظم سنه اثنى و خمسين و الف است.
و در اين كتاب مبسوط آن چه به نظر رسيده در چند مكان هر جايى از جهت سببى، ذكر اولاد حضرت امام حسين عليه السلام و ذكر تزويج حضرت شهربانو و عروسى قاسم و زبيده خاتون و آمدن ايشان به شهر رى و غايب شدن شهربانو و زياد بن ابوذر غفارى، زبيده خاتون را به خالوان او در رى رسانيدن و تولد قاسم ثانى و فوت شدن زبيده خاتون در رى و شهيد كردن قاسم ثانى را به اين طريق نقل مى كند.
امّا حضرت امام حسين عليه السلام را شش فرزند بود بدين اسامى: على اكبر و زين العابدين و على اصغر و عبداللّه و جعفر و ابى زيد و يك دختر داشت كه منكوحه قاسم ابن حسن بود، نام او زبيده خاتون بود با امام زين العابدين از شهربانو دختر پادشاه يزدجرد بود.
در محل ديگر مى گويد:
فصل ذكر اولاد قاسم ابن حسن عليه السلام . قاسم ابن حسن در كربلا زبيده خاتون كه دختر حضرت امام حسين عليه السلام بود، در عقد او درآوردند و يك شب با همديگر بودند چون روز شد آن روز خوارجان حضرت قاسم بن حسن عليه السلام را شهيد كردند و زبيده خاتون از قاسم بار داشت، چون احوال ائمّه در كربلا بدان نوع شد حضرت ستّى شهربانويه كه حضرت امام حسين عليه السلام به شهر رى فرستاد، زبيده خاتون نيز همراه مادر به شهر رى آمد و ولادت حضرت قاسم ثانى به شهر رى شد و قاسم ثانى را در پائين قلعه شهميران شهيد كردند.
