اما هشت نفر امام زاده را ابلق سواران كند در موضع قلعه جى شهيد كردند.
اما فرزندان مهدى بن امام زين العابدين چون در ولايت رى رسيدند، چون به موضع خوى و نيزه رسيدند ايشان را شهيد كردند.
اما فرزندان شيث ابن موسى ابن حضرت امام زين العابدين ابوطالب و حسين و رحيم و صائب و سالم و صالح از ولايت بغداد روى به ولايت رى نهادند چون به موضع كند رسيدند ابلق سواران كند خبر يافتند روى به امامزادگان نهادند و بسيار مجادله كردند اخرالامر ابوطالب و حسين و رحيم را در موضع فيروز بهرام ابلق سواران كند شهيد كردند؛ امام صالح و صائب و سالم روى به ولايت فشابويه نهادند چون به موضع زيانك رسيدند محمود آبيار با آب ياران، آن ها را شهيد كردند.
امام زاده عقيل را در موضع كشارد شهيد كردند؛ اما حجاج بن يوسف ـ عليه اللعنه ـ خروج كرد و قصد اولاد ائمّه كرد، مساوى دوازده هزار از اولاد ائمه را به قتل آورد از مرد و زن و طفل شيرخواره كه صدهزار لعنت خدا بر قاتلين ايشان باد؛ امام زاده عقيل بن امام موسى كاظم عليه السلام را رئيس حسين كندى و فرزندان او جراحت زده در برزناباد رسيد به همان جراحت به جوار حق پيوست.
اما فرزندان حضرت عباس بن اميرالمؤمنين، زيد و عبداللّه و ابراهيم ابلق سواران كند جراحت بسيار زده به موضع بريانك زيد و عبداللّه را شهيد كردند.
امام زاده عبداللّه بن امام موسى كاظم در ولايت ساوج بلاغ در ده برفان رسيد، مردم برفان و مردم ورده اتفاق كردند امام زاده عبداللّه را گرد درآمدند و بسيار مجادله كردند؛ آن روز امام زاده عبداللّه چنان حرب كرده بود كه صحراى ورده پر از كشتگان گرديد و آخر امام زاده عبداللّه ابن امام موسى كاظم را در موضع ورده شهيد كردند، وى را به آن سبب عبدالقادر خوانند.
امام زاده احمد و امام زاده موسى بن امام موسى كاظم، در موضع لواسان شهيد كردند.