و امام زاده طيّب بن امام موسى كاظم الياس و فرزندان و برادران در موضع رستان شهيد كردند.
امام زاده زكريا بن امام موسى كاظم در موضع نور شهيد كردند.
اما هيجده تن از امامزادگان از فرزندان و فرزندزادگان حضرت امام موسى كاظم از ساروقش روى به هزيمت نهادند چون به موضع كند، رسيدند، چهار طايفه در كند دشمنان خاندان مصطفى و مرتضى بودند به غايت، يكى از اولاد زهير ابن نمير كندى، دوم اشعث كندى، سيم زيرك كندى، چهارم حسن رئيسان كه از نسل سنان عليه اللعنه و العذاب بود؛ كه لعنت بر ايشان باد.
چون اين هيجده تن امام زاده ها در موضع كند رسيدند شب شد در پايان قلعه درك باغ حياتى بود در آن موضع به سر بردند. مردم ده را خبر كردند، چون آن ظالمان اين سخن بشنيدند جمله در باغ حيات با امامزادگان مجادله كردند آخرالامر آن چهار طايفه كه اسم ايشان مذكور شد امامزادگان را در همان موضع شهيد كردند.
اما امام زاده شعيب مردم آن ده، فيروز مى خوانند تربتش ظاهر است در باغ حيات.
امام زاده على و امام زاده موسى فرزندان على ابن امام زين العابدين عليه السلام به موضع كند در كوچه گهواره تراشان در خانه حاجى حسين حلوائى تا مدت سه روز بماندند، آخر خارجيان كند خبر شدند و آن دو تن امامزادگان را شهيد كردند و در چاه انداختند.
امام زاده على و امام زاده موسى بن امام موسى كاظم در كند در خانه عبداللّه كدخدا آمدند، زن صالحه داشت آب خواستند به ايشان داد و عبداللّه ايشان را به خانه برد و احترام مى داشت و يك هفته نگاه داشت. شب عسسان درگذر بودند به در خانه عبداللّه مدنى رسيدند دو علم نور ديدند، دوان دوان به در خانه اشعث كندى رفته خبر كردند، دويست سوار و پياده به در خانه آمده و آن امامزادگان را شهيد كردند؛ كه لعنت اللّه على القوم الظالمين.