42. ابن ابى ليلى، محمد بن عبدالرحمان (74ـ148)، قاضى كوفه و از بزرگان فقهاى اهل سنت؛
43. ابويوسف، يعقوب بن ابراهيم (113ـ182) از بنيادگذاران فقه حنفى، شاگرد ابوحنيفه؛
44. ابوثور، ابراهيم بن خالد بن ابى اليمان كلبى (م 240)، فقيه بغدادى كه مكتبى مستقل در فقه داشت؛
45. طبرى، ابوجعفر محمد بن جرير (225ـ310)، فقيه و مورخ معروف كه در ابتدا شافعى بود و سپس مكتبى فقهى خاص بنياد گذاشت؛
46. مزنى، اسماعيل بن يحيى (179ـ264)، از فقيهان شافعى؛
47. محمد بن حسن شيبانى (132ـ189)، فقيه معروف حنفى؛
48. داوود، ابوسليمان داوود بن على معروف به داوود ظاهرى (200 يا 202ـ270)، از مشاهير فقها و بنيادگذار فرقه ظاهريه؛
49. ليث بن سعد (م 175)، فقيه مصرى؛ مذهب او براى مدتى رقيب مذهب مالك در مصر بود؛
50. عمر بن عبدالعزيز (63ـ 101)، خليفه اموى؛
51. ابوعلى جُبّايى (م 303)، از بزرگان معتزله و استاد اشعرى، پدر ابوهاشم جبّايى؛
52. شعبه، از صحابه پيامبر؛
53. اسحاق (احتمالاً) ابن عبداللّه (م 134)، فقيه تابعى، شاگرد انس بن مالك و استاد عكرمه، [يا ]اسحاق بن محمد حنظلى، معروف به ابن راهويه (166 ـ238)، از فقهاى اهل سنت، از اصحاب شافعى؛
54. ربيع بن انس (م 139)، فقيه خراسان و شاگرد انس بن مالك و حسن بصرى؛
55. ربيعه (ابن عبدالرحمان ملقب به ربيعة الرأى) (م 136) فقيه تابعى و استاد مالك بن انس؛