نباشد. چون نطفه به رحم زن رسد، هر كه در اين بيست روز به زيان آرد، چيزى كند كه به آن زن نطفه بيندازد، بر او بيست دينار جنايت باشد، و چون علقه شده باشد چهل دينار، و چون مضغه شده باشد شصت دينار، و چون استخوان شود هشتاد دينار، و چون گوشت بر او پوشيده شود صد دينار، و اين تنى باشد تمام خلق بى حيات، و در ميان اين هر دو جنس به حساب؛ مثلاً چنان كه ميان نطفه و علقه باشد يك نيمه به حساب نطفه دهد و يك نيمه به حساب علقه، و باقى هم به اين حساب. چون حيات در او پديد آيد... بر آنكه او را بكشد، ديت تمام باشد. اگر نرينه بود، هزار دينار سرخ و اگر مادينه بود، پانصد دينار سرخ... اگر مادر تباه كند اين فرزند را اين ارش و ديت از او بستانند و به پدر دهند و او را چيزى نرسد كه او قاتل است، و اگر كسى زنى را بكشد و در شكم او جنين باشد، ديت مادر و كودك از او بستانند. اگر ندانند كه فرزند نرينه است يا مادينه، يك نيمه از ديت مرد بستانند و يك نيمه از ديت زن.» ^۱