حكمت وجود احساسات و هيجانات

خداوند متعال، احساسات و هيجان ها را از روى حكمت در وجود انسان قرار داده است، به طورى كه اگر اينها نبودند، ما در صدد جلوگيرى از خطرها و حوادث برنمى آمديم؛ چرا كه ترس، اضطراب، گرسنگى و... باعث جلوگيرى از خطر و دفع آن و ادامه زندگى و سلامت در زندگى خواهند شد.
ندامت، آزردگى، برانگيختگى، خشم، ناكامى، نااميدى و... عارضه هايى هستند كه براى جلوگيرى از خطر و براى اين كه صدمه اى به انسان وارد نشود، در وجود انسان قرار داده شده اند؛ امّا اگر به طور عاقلانه و منطقى با آنها برخورد نكنيم، سلامت جسمى و روانى ما در معرض خطر قرار مى گيرد .
جوان بايد بداند كه برترى هميشگى اين حالت ها بر روح و رفتار او، سبب اختلال جسمى و روانى در او مى شود.

تفكّر صحيح، رفتار صحيح

مهم ترين راه حل در هر مسئله و يا اتفاقى كه براى جوان پديد مى آيد، تفكّر و تعقّل صحيح است كه خود به خود، موجب به دست آوردن مهارت در حل مسئله خواهد شد:
تفكّر ، انسان را به سوى نيكى و عمل كردن به آن، فرامى خوانَد.^۱
تفكّر عاقلانه (منطقى) به جوانان كمك مى كند تا احساسات خود را صادقانه تر و صميمى تر ابراز كنند و با هيجان ها نيز، برخوردى سازنده تر داشته باشند. تجربه هيجانى ، خوب است، ولى هيجان زدگىِ منفى و مخرّب و مبالغه آميزِ جوان، به نشاط و شادكامى او لطمه مى زند و او را بازيچه حوادث و هيجانات و يا تابع محض كسانى مى كند كه اتفاقا بر هيجانات خود ، مسلّط اند و از هيجان زدگى ديگران ، نان مى خورند و بهره مى برند .