روابط دختر و پسر

رضا فرهاديان

با اين كه افراد ناآشنا به مبانى دينى، اسلام را متّهم مى كنند كه مخالف حضور دخترانْ در اجتماع است، احاديث صريحى داريم كه طالب علم و دانش و فراگيرنده آن (چه دختر و چه پسر) ، محبوب خدايند و دختران و پسران مى توانند براى كسب دانش و فعّاليت هاى مفيد اجتماعى، با حفظ پوشش و عفاف، به راحتى در جامعه ظاهر شوند و به انجام وظيفه بپردازند.
حضور دختر و پسر در اجتماع، با اختلاط دختر و پسر، يكى نيست. روابط اجتماعى ، به سبكى كه دنياى غربْ آن را پذيرفته است و رواج مى دهد، اختلاط دختر و پسر است و پيامدهاى زيانبار آن را نيز مى بيند و به روى خود نمى آورد.
اسلام ، با اختلاط دختر و پسر مخالف است، نه با شركت دختر و پسر در مجامع عمومى و علمى با حفظ حريم. آنچه در جامعه اسلامى مذموم است، روابط ناصحيح دختر و پسر در جامعه است، نه حضور فعّال آنها در اجتماع.
از زمان رسول اكرم صلى الله عليه و آله ، در جامعه مسلمين، غالبا سنّت جارى ، بر اين بوده كه حضور دختران و پسران و زنان و مردان در جامعه، با صيانت از قلمروهاى شخصى و توأم با پاك دامنى و بزرگ مَنشى باشد. دختران و پسران و زنان و مردان، هيچ گاه از مجالس و محافل عمومى و مساجد، منع نمى شده اند ؛ ولى هميشه حفظ «حريم» و «حرمت» و «كرامت» و «عفاف»، به عنوان يك اصل در جامعه حكومت كرده و رعايت شده است. رفت و آمد دختران و پسران در مكان هاى عمومى و مساجد و حتى كوچه و خيابان و بازار و... به طور مختلط و دوش به دوش نبوده است ؛ روشى كه همچنان فرهنگ غالب بر جوامع اسلامى است و به وضوح، با فرهنگ غربى متفاوت است.