حريم

جامعه دينى، در روابط اجتماعى خود، توجّهى ويژه به حصار عفاف و حريم شخصى دختر و پسر دارد. روش اسلام، اين است كه انسان، معتدل و متعادل زندگى كند و از هر افراط يا تفريطى به دور باشد. خداوند نيز مسلمانان را «امّت متعادل» ^۱ مى نامد و افراد اجتماع را به روش صحيح زندگى فرامى خواند و در مقرّرات خود، همه جنبه هاى نياز دختر و پسر را در نظر مى گيرد. از جمله، دختران را تا حدودى كه به زيان ديدن و انحراف آنها منجر نشود، از شركت در اجتماع، نهى نمى كند.
در تاريخ اسلام، نمونه هاى بسيارى براى مشاركت زنان و دختران در فعاليت هاى اجتماعى ذكر شده است. رسول خدا به برخى از زنانْ اجازه مى داد كه حتى در جنگ ها براى كمك به مجروحان و سربازان، شركت كنند. روشن است كه رعايت حريم ها از سوى زنان و مردان، تضمين لازم براى دوام چنين مشاركتى است و حضور زنان و دختران در فضاهاى عمومى يك جامعه، مشروط به صلاحيت اخلاقى و متانت مردان و پسران آن جامعه است.