د . در گفتار

شنيدن صداى دختر براى پسر، در صورتى كه قصد لذّت بردن و خوش آمدن در كار نباشد، اشكالى ندارد. در عين حال، بر اساس همان اصلِ «روابط حدّاقل» ، مادام كه ضرورتى در كار نباشد، ترك آن، عاقلانه تر است.
براى دختر، شايسته نيست كه در سخن گفتن با پسرى، صداى خود را نازك كند و به نحوى با عشوه و ناز ، سخن بگويد. خداى متعال در قرآن، به زنان مى فرمايد:
در حرف زدن، صدا را نازك و مهيّج نكنيد كه موجب طمع بيماردلان مى گردد .^۱
امام على عليه السلام نيز مى فرمود:
به دختران جوان، سلام نمى كنم كه مبادا پاسخ آنها دلم را به لغزش افكند.^۲

ه . در رفتار

احتياط ها و توصيه هاى دين مبين اسلام، مبنى بر فاصله گرفتن دختران و پسران نامحرم از يكديگر، صرفا به خاطر حفظ سلامت روحى اجتماع و پاكى خانواده و عزّت و شرف و تعالى آحاد شهروندان است تا حتى براى لحظه اى، فكر آلوده به ذهن پسر و دختر عفيف، راه نيابد و افكار آنها مشغول به مسائلى كه وقت آن نرسيده است، نشود.
روح جوان، فوق العاده تحريك پذير است. اشتباه است كه گمان كنيم تحريك پذيرى روح انسان، محدود به حدّ خاصى است و پس از آن، آرام مى گيرد. همان قدر كه انسان از رسيدن به جاه و مقام و ثروتْ سير نمى شود، در ميل جنسى(سِكس) نيز چنين است.
در محيط هاى آزاد و باز، هيچ پسرى از تصاحب زيبارويان و هيچ دخترى از متوجّه كردن پسران به خود و تصاحب قلب آنان سير نمى شود. از طرفى، هوس، در هيچ نقطه اى توقّف نمى كند و تقاضاى نامحدود انسان، خواه ناخواه، انجام ناشدنى است و امكان برآوردن همه خواسته ها هيچ گاه براى بشر، ميسّر نيست.
دست نيافتن به آرزوها و هوس ها، در جاى خود، به اختلالات روحى و بيمارى هاى روانى منجر مى گردد. به محيط هايى كه بى بند و بارى در آنها زياد است، بنگريد. خواهيد ديد كه در آن محيط ها، آمار بيمارى هاى روانى و مشكلات روحى، بالاست. شايد مهم ترين علّت، همين آزادى جنسى و تحريك هاى فراوان روانى است كه به وسيله عكس ها، مجلّات، فيلم ها و سى دى ها و محافل مختلط تفريحى و حتّى در كوچه و خيابان و تبليغات كالاها و مُدها و... دامن زده مى شود و غالبا بى پاسخ مى مانَد ؛ چرا كه تخليه جسم و روان از اين هيجانات فزاينده، عملاً ممكن نيست و بدين ترتيب، پيرى زودرس و روان پريشى و اختلالات روحى ديگر، پيامدهاى طبيعى آن فضا هستند.