آيا پوشش دختران، مانع رشد آنها نيست؟
پوشش مطلوب اسلام (بدون آن كه بر نوع خاصّى از پوشش، اصرار بورزيم)، براى دختر، مانع هيچ گونه فعاليت فرهنگى و يا اجتماعى و اقتصادى و سياسى نيست. آنچه مانع فعاليت ها و موجب به هم ريختگى جامعه و فلج شدن نيروهاى فعال اجتماع مى گردد، آلوده شدن محيط كار و تحصيل و...، با آزاد گذاشتن لذّتجويى ها و چشم چرانى هاى مردان و ميدان دادن به عشوه گرى ها و خودنمايى هاى دخترها در محيط عمومى است.
اگر در محيط دانشگاه، دخترها ، بدن خود را بپوشانند و هيچ گونه آرايشى نداشته باشند، بهتر درس مى خوانند، فكر مى كنند و به سخن استادْ گوش مى دهند، يا وقتى كه در كنار هر پسرى يك دختر آرايش كرده و با وضع نامتناسب (با كلاس و درس)، نشسته باشد؟ انصافا كدام روش، التهاب را در دخترها و پسرها ، كاهش مى دهد و به نفع آنهاست؟ عقل، كدام را تصديق مى كند؟
آيا اگر پسرهاى ما در خيابان و كوچه و بازار و مدرسه و اداره و كارخانه و... با رفتارهاى فريبنده و سخنان و وعده هاى شعارگونه و غير واقعى، دائما در صدد يافتن دخترهاى پاك و ساده و صميمى جامعه باشند و هر بار، با فرو نشستن عشق هاى سطحى و خامشان ، به ديگرى رو كنند، آرامش و امنيّتى براى دختران ما خواهد ماند؟
به تجربه ثابت شده است كه هر محيطى كه در آن، رفت و آمد و آميزش كمترى ميان دو جنس بوده و پوشش صحيح و حريم خصوصى افراد رعايت شده، در آن جا، پسرها و دخترها هم احساس آرامش بيشترى داشته اند و در كار و تحصيل، موفّق تر بوده اند.
