يكي از ثمرات عقل ، علم است

حدیث:

الْعِلْمُ‏ فَيَتَشَعَّبُ مِنْهُ الْغِنَى وَ إِنْ كَانَ فَقِيراً وَ الْجُودُ وَ إِنْ كَانَ بَخِيلًا وَ الْمَهَابَةُ وَ إِنْ كَانَ هَيِّناً وَ السَّلَامَةُ وَ إِنْ كَانَ سَقِيماً وَ الْقُرْبُ وَ إِنْ كَانَ قَصِيّاً وَ الْحَيَاءُ وَ إِنْ كَانَ صَلِفاً وَ الرِّفْعَةُ وَ إِنْ كَانَ وَضِيعاً وَ الشَّرَفُ وَ إِنْ كَانَ رَذْلًا وَ الْحِكْمَةُ وَ الْحُظْوَةُ فَهَذَا مَا يَتَشَعَّبُ لِلْعَاقِلِ بِعِلْمِهِ فَطُوبَى لِمَنْ عَقَلَ وَ عَلِم‏.

ترجمه:

آنچه از دانش منشعب شود: ۱- بى‏نيازى گر چه ندار باشد ۲- بخشش گر چه دريغكار است ۳- هيبت و گر چه نرمش كند ۴- سلامت و گر چه بيمار بود ۵- نزديكى و گر چه دور است ۶- آزرم و گرچه پرروئى كند ۷- سرورى و گر چه زبونست ۸- شرافتمندى و گر چه پست است ۹- حكمت ۱۰- بهره‏مندى. اينها است كه براى خردمند از دانش او خيزد خوشا بر آنكه خرد و دانش يافت.

_{تحف العقول، ص ۱۷}