2 . محروميت از خِرد

هوس هاى شهوانى، ضد عقل اند ^۱ و آفت خرد. ^۲ هيجان شهوت، عقل را زايل مى كند ^۳ و خِرد را از ميان مى برد. ^۴ كسى كه به دنبال شهوت مى رود، نه درست مى بيند و نه درست مى شنود. ^۵
در وضعيت شهوانى، چشم و گوش ـ كه دروازه هاى عقل و ابزارهاى شناخت اند ـ ، به درستى عمل نمى كنند و عقل ـ كه وظيفه تجزيه و تحليل را دارد ـ ناكارآمد مى شود و آن گاه كه عقل، ناكارآمد گردد، دين و دنياى انسان، نابود مى شود. ^۶
همچنين در تحريك جنسى، تمركز حواس برهم مى خورَد و آرامش لازم براى تفكّر و تصميم گيرى و فراغت لازم براى پرداختن به علم و هنر از ميان مى رود. به همين جهت، اُفت تحصيلى را براى جوان و ضعف علمى ـ فرهنگى را براى جامعه به همراه مى آورد. نزد اهل خرد، شهوت، چيزى پست و سبك است . ^۷ لذا خردگرايان و كسانى كه به دين، دنيا و تحصيل خويش علاقه مندند، گِرد شهوت نمى چرخد و عفّت پيشه مى كنند. ^۸ بدين ترتيب، كسى كه شهوت خويش را كنترل كند، عقل او رشد خواهد كرد. ^۹