امام علی علیه السلام
وَاللّهِ، ما نَزَعَ اللّهُ مِن قَومٍ نَعماءَ إلاّ بِذُنوبٍ اِجتَرَحوها ، فَاربِطوها بِالشُّكرِ ، وقَيِّدوها بِالطّاعَةِ .
به خدا سوگند! خداى از هيچ گروهى، نعمت ها را نمى‌ستاند، مگر به سبب گناهانى كه مرتكب مى‌شوند. پس با شكرگزارى، نعمت‌ها را به چنگ آوريد و با فرمان بردن از خدا، آن ها را نگاه داريد .
إرشاد القلوب : 150 .
حدیث:
َ وَ إِنِ اسْتَغْنَى بَطِرَ وَ كَانَ فَظّاً غَلِيظاً وَ إِنِ افْتَقَرَ جَحَدَ نِعْمَةَ اللَّهِ وَ لَمْ يَتَحَرَّج.
ترجمه:
اگر توانگر شد بدمستى كند، و سخت دل و سخترو باشد، و اگر بينوا شد نعمت خدا را بىپروا انكار كند.
تحف العقول، ص ۱۹
