عشق، هم در لغت و هم در فرهنگ احاديث ما، به معناى «گذشتن از حدّ محبّت» است ؛ يعنى محبّت افراطى به چيزى يا كسى داشتن. ...
دوستى در اسلام، با تمام فضيلتى كه دارد، يك امر مستقل در مقابل دوستى خدا نيست. اگر دوستى هاى ما به نافرمانى خدا آميخته نشوند و در نهايت ، به دوستى خدا منجر شوند، در اين صورت است كه دوست داشتن ديگرى ، موجب محبّت خداوند مى شود