1. تعلّق

ارتباط و درك متقابل و درك احساس هاى همديگر و احترام گذاشتن به آنها را «تعلّق» مى گويند . دو طرفِ يك عشق پايدار و سالم، اعتماد راسخ دارند كه مى توانند روى يكديگر حساب كنند. لذا عشق آنها يك طرفه نيست كه يك طرف از آتش آن بسوزد و ديگرى ، نه تنها احساس محبّت نكند، بلكه از اين محبّت شديدِ طرف مقابل، احساس رنجش نيز بنمايد.
طبق ديدگاه استمبرگ، در روابط عاطفىِ يك طرفه (فاقد عنصر «تعلّق»)، يك عشق ناقص الخلقه ، در حال متولّد شدن است كه يقينا اگر اصلاح نشود، به مرگ اين رابطه مى انجامد . لذا اگر عاشق بيچاره ، يك ذرّه عقل داشته باشد، در همان ابتداى رابطه بايد تلاش كند اين رابطه را به يك سطح منطقى بياورد. در غير اين صورت، چنان سرش به سنگ خواهد خورد كه هيچ گاه نمى تواند اين شكست عاطفى را فراموش كند؛ رابطه اى كه از همان ابتدا شكل گيرى اش اشتباه بوده است.

2. تعهّد

جنبه شناختىِ (عقلانى) ^۱ مثلث استمبرگ را «تعهد» ، تشكيل مى دهد . وقتى دو نفر ، درك متقابل داشتند و به لحاظ گرايش هاى ظاهرى هم براى يكديگر جذّاب بودند، عامل ديگرى كه نقش ايفا مى كند، عامل «تعهّد» است. مثلاً اگر دو نفر بخواهند به عنوان دو همسرِ عاشق، يك عمر در كنار هم زندگى كنند، بايد يك حالت «تعهّد» (مسئوليت پذيرى، وفادارى و پاسخگويى) نسبت به يكديگر داشته باشند.
در تعهّد ، سطح معيّنى از تحوّل شخصيتى نياز است كه دو طرف، قبول مسئوليت كنند. بسيارى از كسانى كه دوست دارند ژست عاشق ها را بگيرند و حال آن كه به لحاظ شخصيتى ، به سطح تحوّل لازم براى «تعهّد» نرسيده اند، اينها نيز بايد بدانند كه عشقى بى فرجام يا بدفرجام خواهند داشت؛ ^۲ چرا كه آنها چند روزى با هم خوش اند و حتى اگر صادقانه به يكديگر وعده بدهند، باز در مقام عمل ، نمى توانند آن را اجرا كنند. به همين دليل، درصد بالايى از عشق هاى دوره دبيرستان ، از اين نوع اند . لذا مخصوصا دختر خانم ها بايد توجّه داشته باشند تا از برقرار شدن اين نوع ارتباط ها، پرهيز كنند و شكّى نيست كه آسيبى كه به آنها مى رسد، به مراتبْ بيش از پسران است .