لزوم پوشاندن سر از نامحرمان

ويل دورانت مى نويسد :
اگر زنى به نقض قانون يهود مى پرداخت، چنان كه مثلاً بى آن كه چيزى بر سر داشت ، به ميان مردم مى رفت، و يا در شارع عام ، نخ مى رشت، يا بر هر سنخى از مردان، درد دل مى كرد، يا صدايش آن قدر بلند بود كه چون در خانه اش تكلّم مى نمود، همسايگانش مى توانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت، مردْ حق داشت كه بدون پرداخت مهريه اى ، او را طلاق دهد. ^۱
او همچنين مى نويسد:
... و به استعمال سرخاب و سرمه، نكوهيده مى شمردند. موافق بودند كه مرد، بايد براى پوشاك زن خويش سخاوتمندانه خرج كند؛ ليكن غرض آن بود كه زن، خود را براى شوهر خويش بيارايد ، نه براى ساير مردها. ^۲
در كتاب حكمة الحجاب و أدلّة وجوب النّقاب، براى تأييد اين كه منشأ حجاب زنان يهودى، وجوب حجاب در شريعت موسى عليه السلام بوده، به داستان حضرت موسى و دختران شعيب اشاره شده است كه در آن، حضرت موسى به آنان امر كرد تا پشت سر او حركت كرده ، از پشت سر، او را به منزل پدرشان هدايت كنند. ^۳