بررسى نهايى

از بررسى و مقايسه حد و كيفيت حجاب در اديان چهارگانه ، استنباط مى گردد كه حجاب در اديان ديگر، نسبت به اسلام از شدّت بيشترى برخوردار بوده است. به طور مثال، پوشاندن صورت، گرچه در زمان زرتشت معمول نبوده ، بعد از او در ميان زرتشتيان معمول شده است و طبق آنچه گذشت، چادر و روبنده از اركان اخلاقى مسيحيان و يهوديان محسوب مى شده است، درحالى كه بنابر نظر اكثر فقهاى اسلامى، پوشاندن صورت ، واجب نيست. لزوم كناره گيرى كامل زن از جامعه براى چند روز در هر ماه در دين زرتشت، مُحِق دانستن مرد در طلاق زنى كه صدايش در كوچه شنيده شده بدون پرداخت مهريه از طرف دين يهود، ركن بودن چادر و روبند و ذكر نام آن دو به طور صريح در كتاب مقدّس مسيحيان ^۱ و وجوب سكوت زن در نزد بيگانه و در كليسا از طرف مسيحيت، بهترين گواه بر اين مطلب است.
بنا بر اين ، اسلام ، نه تنها واضع قانون حجاب نبوده است، بلكه در جهت جلوگيرى از افراط و تفريط هايى كه در طول تاريخ در مورد حجاب به وجود آمده بود، به قانونمند كردن و تنظيم آن، همّت گماشته است و آن را به صورتى متعادل، صحيح و متناسب با فطرت انسانى زن و غيرتمندى مرد (در حفظ حريم خانواده) ، ارائه نموده است. ^۲