مى شود ، آن گاه نقل هاى ديگر روايت آن صحابى ، با نقل صحيحين ، مقايسه شده ، وجوه اشتراك و افتراق آن نمايانده مى گردد. در پايان اين بخش ، يك جمع بندى كلى ، پيرامون اختلاف الفاظ ، زيادات و اختلاف سياق نقل هاى حديث ، ارائه شده است.
پس از گزارش متون ، حديث به شرح و بيان گذاشته مى شود. در شرح حديث ، مبنا را روايت ابوامامه باهلى قرار داده و ساير روايات را با آن مقايسه كرده است. مزيّت اين روايت در آن است كه بيشتر الفاظ حديث را دربردارد. شرح حديث ، داراى دو مرحله است: 1. شرح اجمالى حديث ، كه نويسنده در آن به طور موجز و مختصر ، اوصاف طائفه مذكور در حديث ، زمان و مكان ايشان و محتواى حديث را بيان كرده است؛ 2. شرح تفصيلى حديث كه در اين مرحله ، مدلول و مفهوم تك تك الفاظ و عبارات حديث در نقل هاى مختلف آن ، تعارضات موجود ميان الفاظ حديث در نقل ها و حل آن ، تعارض بين اين حديث و احاديث ديگر ، اقوال و آراى عالمان در شرح حديث و حل تعارضات ، مورد بررسى و تحليل قرار گرفته است و سعى شده از اين رهگذر ، مصاديق طائفه ياد شده در حديث ، ويژگى ايشان ، زمان و مكانشان و مسائلى ديگر از اين دست ، تعيين شود.
حاصل بررسى مؤلف اين است كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله خبر داده كه امت اسلام ، هيچ گاه از وجود طايفه و گروهى محروم نخواهد ماند. اين گروه ، خصوصياتى چند دارند كه عبارت است از: التزام به احكام و شرايع اسلام ، پيروزى در برابر دشمن ، متأثّر نشدن از مخالفت مخالفان و ثبات قدم در راه خود تا آن گاه كه مرگشان فرا رسد يا آن كه امر خدا بديشان برسد. اينان از آغاز تشريع تا فرا رسيدن امر خدا در همه جا وجود دارند (البته در برخى روايات ، مكان آنها در بيت المقدس يا اطراف آن يا غرب بيان شده است). و خداوند با تثبيت اين گروه ، دين بندگان را حفظ مى كند و بر ايشان منّت مى گذارد ، افزون بر اين كه بدين گروه ، قدرت ايمانى مى بخشد كه به گاه شدايد از اسلام ، دفاع مى كنند. اين حديث ، در بردارنده تشويق و ترغيب مسلمانان براى تخلّق به صفات اين گروه است و مى توان گفت كه نوعى امر است كه به صورت خبر ، ادا شده است. افزون بر اين كه در آن ، اخبار آينده و فضايل برخى مكان ها و اشخاص ، وجود دارد.