(6)

رساله در عداوت ميان بنى هاشم و بنى اميّه ^۱

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
عداوت ميان بنى هاشم و بنى اميّه از هنگام تولّد اميّه و هاشم بود، تا آن كه عداوت آن ها رفته رفته قوت گرفت؛ و از باب قتل عثمان بن عفان معاويه بناى خلافت گذاشته و جنگ صفين نموده، روزبه روز عداوت آل هاشم و آل اميّه بالا گرفت.
و اين كه بعضى از ذاكرين مى گويند: «سبب عداوت از بابت حضرت شهربانو يا زنى ديگر است كه ابوموسى اشعرى به جهت يزيد ـ عليه اللّعنة ـ خواستگار شده بود و براى خود و حضرت سيّدالشهداء عليه السلام حرفى زده، شهربانو سيّدالشهدا را قبول نمود» غلط مشهور است.
آنچه حقيقت دارد و صحيح است اين است كه معاويه به مروان بن حكم كه والى مدينه بود، نوشت كه من دوست مى دارم الفت و وصلت با بنى هاشم را تازه كنم. چون نامه من به تو رسد امّ كلثوم دختر عبداللّه جعفر را كه از زينب دختر علىّ بن ابيطالب است، به عقد پسرم يزيد درآورى و آنچه صداق بخواهند قبول كنى.
مروان نزد عبداللّه جعفر رفته نامه معاويه را خواند و خواهش نمود كه مجلسى به جهت عقد ام كلثوم براى يزيد منعقد سازند، عبداللّه گفت: خالويش حسين بن على در مدينه نيست، به ينبع رفته و او بزرگ سلسله است، تا او حاضر نباشد اين امر صورت نخواهد گرفت. به همين حال باشد تا حسين بن على مراجعت فرمايد.