(7)
رساله در زايجه طالع روز عاشورا ۱
اگرچه عقيده من در شهادت آن حضرت چنان است كه مذكور شد، ولى چون اعتقاد بيشتر مردم در شصت و يك هجرى است، و متعلّق به آثار فلكى دانند و همين عقيده را مؤلّف در سنن قبل دانسته و به علم احكام رسوخى تمام بوده، پس از آن كه زايجه روز عاشورا شصت و يك ناقصه را كشيده به اتّفاق شاهزاده محمّدولى ميرزا ـ طاب اللّه ثراه ـ كه در علم احكام ربطى كامل داشت، و ملاّ حسين منجّم باشى نوّاب مستطاب مهد عليا ـ دامت شوكتها ـ دلايل فلكى اقامه نموده كه در آن سال آن حضرت به درجه رفيعه شهادت رسيد؛ و از اين است چون در روز عاشوراى شصت و يك ناقصه هجرى به امر يزيد بن معاويه ـ عليهما اللّعنة و الهاوية ـ در دشت نينوا فرقه ضلالت و شقاوت بنيان كوفيان - عليهم اللّعنة و الميزان ـ به سلاله خاتم پيغمبران اباعبداللّه الحسين ـ صلوات اللّه عليه ـ چنان ظلمى و شقاوتى نمودند كه دكت الجبال و انشقت الصخور و بقى سُوء عملهم على كرة الشهود و مرالدهور لعن الله من امر أو باشر أو رضى او سعى.
و چون چنين امرى عظيم در عالم واقع شده به بديهه عقل؛ آن سال اسوء اعوام و آن روز انحس ايام بوده، خون و غم در تمام اركان و اقطار عالم جارى و سارى شده، آن چه در اين كوه و ارض ظاهر شده از بادهاى هولناك و امارات وحشت و انكساف
1.زايجه = لوحه مربع يا مدورى است كه براى نشان دادن مواضع ستارگان در فلك ساخته مى شود، تا براى به دست آوردن حكم طالع ولادت و امور ديگر مورد استفاده قرار گيرد. (فرهنگ معين، ج ۲، ص ۱۷۱۶).
