مى خواهى كه من از كسانى باشم كه خداوند عزّ و جلّ در حق آن ها فرموده: «و يقطعون ما امر اللّه ان يوصل» ؟ ۱
ابونصر بخارى اين حكايت را با اندك تغييرى در كتاب انساب روايت كرده و مى گويد اين شهادت قاطع و برهان واضح است بر نسب بنوالافطس كه ايشان را افاطسه گويند. ۲
حسن را بدين جهت افطس مى گفتند كه قصبه بينى وى پهن و منبسط بود و هيچ ارتفاعى در قصبه انف نداشت. گويند اين انتشار و انفراش بينى وى مادرزاد بود و همچنان از مادر تولّد يافته بود و عرب اين چنين كسى را از مردمان افطس و از زنان فطساء گويند؛ از اين جا است كه اعقاب و اولاد و احفاد حسن افطس را بنوالافطس و افاطسه نامند.
عبداللّه بن حسن افطس بن علىّ بن على بن الحسين بن على بن ابى طالب عليهم السلام
در خدمت حسين بن علىّ بن حسن مثلّث ابن حسن مثنّى بن حسن مجتبى بن على بن ابى طالب عليه السلام ، معروف به صاحب فخّ و امام زيديّه است، بوده و در طرق اماميه نيز در جلالت قدر صاحب فخ، احاديث وارد شده و مقصود از صاحب قبر فخ در شعر دعبل خزاعى كه در خدمت امام رضا عليه السلام عرض كرد:
مدارس آيات خلت من تلاوةو منزل وحى مقفر العَرَصات
قبور بكُوفان و اخرى بطيبةو اخرى بفخّ نالها صَلواتى۳
همين بزرگوار است.
و حسين صاحب فخ در ايّام خلافت موسى الهادى باللّه عباسى خروج كرده، بسيارى از بنى هاشم در خدمتش بودند يكى از آن ها عبداللّه بود.
1.الغيبه (شيخ طوسى)، ص ۱۹۷.
2.سر الأنساب؛ سر السلسلة العلويه، ص ۷۷.
3.كشف الغمه، ج ۲، ص ۳۲۷ ـ ۳۱۸.
