و ديلمان بوده اند؛ و از جمله ايشان است: ابى جعفر محمّد بن موسى بن محمّد بن قاسم بن حمزة، كه در خدمت ملوك بنى سامان به سر مى برد و با كُتّاب و وزراى اين سلسله معاشرت مى نمود.
و نيز از احفاد محمّد است: احمد بن زيد دنهشاد بن جعفر بن عباس بن محمّد بن قاسم بن حمزه.
عمرى نسابه گويد ^۱ : احمد در بغداد اقامت داشته و اولادى چند از او در دارالسّلام باقى مانده كه از جمله ايشان محمّد است و او را ابوزنجار خوانند و اولاد ابوزنجار را بنوسياه مى گفتند و از جمله بنوسياه، ابوالقاسم حمزة بن حسين، كه حسين، مكنّى به ابوزينبه است.
و از اولاد حمزة قومى به دامغان و بست و هرات رفته اند و از ايشان در طوس نقيبى بوده مكنّى به ابوجعفر و اسم او محمّد بن موسى بن احمد بن محمّد بن قاسم بن حمزة بن موسى الكاظم عليه السلام است.

تنبيه:

چون درين ايام فرخنده فرجام، از پرتو عنايت شاهنشاه جم خدم ـ خلّد اللّه ملكه و سلطنته ـ اقسام علوم و انواع فنون و اصناف هنر ـ مانند اين ايام دولت ـ روزافزون بر ازدياد و ترقى است و ارباب خبرت و صاحبان بصيرت، بسيار، به موجب من صنّف فقد استهدف اگر دقيقه اى از دقايق و نكته اى از نكات فروگذار مى شد و محل ايراد نكته سنجان دقيقه ياب و خورده بينان علم انساب خواهم بود، لهذا از بسط كلام و شرح بيان ناگزيرم.