انّه قال ادعوكم الى الرّضا من آل محمد و انّما جاء ما جاء فيمن يدّعى انّ اللّه تعالى نص عليه ثم يدعوا الى غير دين و يضلّ عن سبيله بغير علم و كان زيدا و اللّه ممّن خوطب بهذه الاية «و جاهدوا فى اللّه حقّ جهاده» ؛ ^۱ يعنى به درستى كه زيد بن على دعوت ننمود چيزى را بدون حق و از خداى تعالى برحذر بود از اين كه چيزى را به غير حق طلب نمايد و اخبار و دلايل ذم درباره آن كس وارد شده كه دعوى آن كند كه خداى بر امامت او نصّ نموده آن گاه مردمان را به غير خداى دعوت نمايد و ايشان را به ضلالت افكند. سوگند با خداى كه زيد از آنان است كه خداى تعالى ايشان را مخاطب ساخته كه: اى گروه مؤمنين در راه خدا جهاد كنيد حق جهاد كردن را خداى شما را برگزيد.
صدوق عليه الرّحمه در كتاب عيون پس از نقل اين حديث گويد: زيد بن على را فضايل بسيارى است كه از غير على بن موسى عليه السلام روايت شده و خوش داشتم كه آن فضايل را در عقب اين حديث ايراد كنم تا بر مطالعه كنندگان اين كتاب اعتقاد اماميّه درباره زيد مكشوف گردد آن گاه اخبارى چند در مدح زيد نقل كنيم من جمله به وسايطى چند از معمّر روايت كنند كه گفت: در خدمت جناب حضرت صادق عليه السلام نشسته بودم كه زيد بن على درآمد و دست خود را بر دو طرف در نهاد و بايستاد حضرت صادق عليه السلام او را فرمودند: يا عم اعيذك باللّه ان تكون المصلوب بالكنّاسه يعنى اى عم ترا در پناه خداى جاى دهم از اين كه آن كسى باشى كه او را در كناسه بر دار كشند. مادر زيد چون اين كلام استماع كرد گفت: واللّه لا يحملك على هذا القول غير الحسد لابنى يعنى ترا دعاى بر اين خبر جز حسد به پسر من نباشد. حضرت سه مرتبه فرمود يا ليته حسدا يعنى كاش اين كلام از روى حسد مى بود آن گاه فرمودند: حدثنى ابى عن جدى عليهماالسلام انه قال يخرج من ولده رجل يقال له زيد يقتل بالكوفة و يصلب بالكناسة يخرج من قبره حين ينشر تفتح لروحه ابواب السّماء يبتهج به اهل