و اين كه قتل اشقيا را به عدد قليل ايراد كرده اند، با آن كه زمان محاربه را محض تخفف حرب مدت اندك شمرده اند، كالشّمس فى وسط النّهار آشكار است. شهداى دشت نينوا ـ صلوات اللّه عليهم ـ از شجاعان عرب بودند علاوه بر آن كه شخص از جان گذشته در مجلس هجا، زياده فرق با كفو خود دارد و سيّدالشهدا ـ عليه الصلوة و السّلام ـ فرزند حيدر كرّار غير فرّار، چگونه ده يا صد نفر مى كشت؟! شجاعت حسينيّه در عرب ضرب المثل مى شد، اين سخن جز عناد و عدم انصاف بر هيچ چيز حمل نمى توان كرد.
و در قاتل حضرت نيز اختلاف است، ابوالفرج در مقاتل الطّالبيين به اين طريق نوشته: ۱ ] قال المدائنى: و جعل الحسين يقاتل بنفسه، و قد قتل ولده و إخوته و بنو أخيه و بنو عمه فلم يبق منهم احد، و حمل عليه ذرعة بن شريك ـ لعنة اللّه ـ فضرب كتفه اليسرى بالسيف فسقطت ـ صلوات اللّه عليه ـ و قتله أبوالجنوب زياد بن عبدالرحمن الجعفى، والقثعم، و صالح بن وهب اليزنى و خولى بن يزيد، كل قد ضربه و شرك فيه.
و نزل سنان بن أنس النخعى فاحتز رأسه. و يقال: إن الذى اجهز شمر بن ذى الجوشن الضبابى لعنه اللّه.
و حمل خولى بن يزيد رأسه إلى عبيداللّه بن زياد]. ۲
1.يك صفحه كتاب خطى براى نقل عبارت مقاتل الطالبيين سفيد گذاشته شده است.
2.مقاتل الطالبيين، ص ۷۹.
