عبدالوهاب خان نصيرالدوله از او خواست كه آن رساله را براى او استنساخ كند او هم پاكنويس كرد و براى او ارسال داشت. اين كار در سال 1293 انجام شده است. ^۱
پس از اين تاريخ، ناصرالدين شاه از او مى خواهد كه انساب طهارت نصاب و شرحى از احوال سعادت مآل حضرت عبدالعظيم عليه آلاف التحية و التكريم و برخى از امام زادگان ديگر كه اينك روضه مقدسش در ارض رى مطاف خاص و عام است ايراد نمايد و از تطويل و ايجاز تعقيد كناره گيرد. پس از اين دستور و تقاضا، اعتضاد السلطنه بار ديگر آن رساله قبل را تحرير و پاكنويس و به صورت جديدى در مى آورد كه نسخه اى از اين كار هم در كتابخانه شهيد مطهرى موجود است و اينك به معرفى آن مى پردازيم.
اين رساله به زبان فارسى و 114 صفحه (هر صفحه 9 سطر) است. پس از ديباچه شرح حال زيد بن حسن عليه السلام جد سوّم حضرت عبدالعظيم را آورده است و نيز شرح حال دختر او نفيسه (كه در مصر مدفون است و اهل مصر او را ستّ نفيسه خوانند و به زيارت قبر او مى روند و خيلى او را تعظيم و تجليل مى نمايند) را ياد كرده است.
سپس شرح حال جدّ دوّم او حسن بن زيد را به تفصيل آورده است.
آن گاه شرح حال جدّ اوّل او على الشديد بن حسن بن زيد را و سپس شرح حال پدر او عبداللّه بن على بن حسن بن زيد را و در پايان شرح حال حضرت عبدالعظيم عليه السلام را آورده و در اين بخش مطالب سودمندى دارد.
پس از تمام شدن اين قسمت، شرح حال امام زاده عبداللّه و پدران او را و نيز شرح حال امام زاده حمزه را ياد كرده است و پيرامون قبر بى بى زبيده و بى بى شهربانو نيز مطالبى دارد.
تاريخ كتابت اين نسخه 1296 مى باشد و مناسب است اين رساله تحقيق و چاپ