شود زيرا برخى نكات تازه و قابل توجّه در آن ديده مى شود مثلاً مى گويد:
به هر حال آن مكان شريف بعد از آن كه مدفن امام زاده لازم التعظيم حضرت عبدالعظيم عليه السلام شد، در اكثر ازمنه محترم بوده و متوليان آن بقعه متبركه كه از سادات صحيح النسب مى باشند علاوه بر رياست ملّتى غالباً رياست دولتى نيز داشته اند مثل ايالت ولايت طهران و اطراف آن. سلاطين صفويه مخصوصاً به جهت زيارت اين قبر شريف از اصفهان به جانب رى نهضت مى نمودند چنان كه اسكندربيك منشى در چند موضع از تاريخ عالم آراى عباسى تفصيل آن را ايراد نموده و بناهاى قديم آن مكان شريف از شاه اسماعيل و شاه طهماسب اوّل است... . ^۱
در ابتداى هر دو نسخه خطى مدرسه شهيد مطهرى (سپهسالار سابق) به شماره هاى 1854 و 1853 نوشته شده:
«هو شرح حال حضرت عبدالعظيم و امام زاده عبدالله و امام زاده حمزه عليهم السلام، از تاليفات نواب مستطاب، اشرف امجد ارفع والا شاهزاده اجلّ اكرم، اعتضادالسلطنه وزير علوم و معادن دام اجلاله گرديد.
فى شهر ربيع الاولى 1296
با مهر اعتضادالسلطنه
و در ذيل آن صورت وقف نامه به اين شرح نوشته شده:
«هو الله تعالى شأنه؛ اين يك مجلد كتاب، شرح حالات حضرت عبدالعظيم و امام زاده حمزه عليهم السلامتأليف نواب والا، اعتضادالسلطنه، در يوم جمعه 15 شهر ذى حجة الحرام سنه 1297 در عداد كتب موقوفه مسجد و مدرسه ناصرى معدود و به كتابخانه مدرسه ... داخل گرديد.
صيغه وقف آن مطابق شروح و شروط مندرجه در وقف نامه مسجد ومدرسه جارى شد.
فصار وقفاً صحيحاً لازماً در سنه 1297.مهر وقف