منسلك شد و از پرتو حضور همايون آن جناب اقتباس علم نمود بلكه در سلك اولاد امجاد آن حضرت انتظام يافت.
چنان كه علامه در خلاصه گويد كان ابوعبداللّه تبنّاه و ربّاه و زوّجه بنت الارقط ^۱ يعنى حضرت صادق عليه السلام حسين را به پسرى خويش گرفت و او را تربيت فرمود و دختر محمد الارقط ابن عبداللّه الباهر بن على بن الحسين را براى او تزويج كرد.
در كتب انساب و غيرها مسطور است كه حسين از ميان آل ابى طالب به كثرت بكاء امتياز و اشهار داشت و از اين جهت او را ذوالدّمعه و ذوالعبره ناميده اند. ^۲
از پسرش يحيى منقول است كه گفت: مادرم به پدر بزرگوارم حسين عرض كرد كه اى فرزند رسول از چه اين قدر گريان باشى؟ فرمود: هل تركه سهمان سرورا يمنعنى من البكاء يعنى آيا آن دو خدنگ سرورى بر جاى گذاشت كه مرا از گريه مانع شود؟! مرادش آن دو تير بود كه با يكى پدرش زيد شهيد و با ديگرى برادرش يحيى محمد بن عبداللّه ـ كه او را در سلسله خلفاء عبّاسيه مهدى گويند ـ مصاهرت حسين اختيار كرد و دختر او را به حباله ازدواج خويش درآورد و حسين در اواخر عمر نابينا شد و او را در حديث كتابى است كه رواة از او نقل نموده اند.
از كسانى كه در فنّ حديث شاگرد حسين بن زيد بودند ابراهيم بن سليمان و عباس بن يعقوب است. چنان كه شيخ ابوجعفر در فهرست ^۳ و صاحب مشتركات ^۴ در كتاب خود تصريح كرده اند. و از اخبارى كه از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده خبر نبوى است كه در نص بر ائمّه اثناعشر صلوات اللّه عليهم اجمعين وارد شده. ^۵ حسين با محمد و ابراهيم در واقعه احجار زيد و ملحه باخمرى همراه بود، پس از شهادت آن دو برادر مدتى در خانه حضرت امام ابوعبداللّه جعفر صادق عليه السلام پنهان بود، چون در