ارجمندى و پرهيزگارى وى از وقتى كه به دست قابلگان تربيت مى يافت آشكارا بود و از عهد مهد، همى با عزّت و تقوى نمايش يافت.
شيخ مفيد محمد بن محمد بن نعمان كه از اجلّه علماى اماميه است در كتاب ارشاد ^۱ در حق وى گويد: كان زيد بن على بن الحسين عين اخوته بعد ابى جعفر و افضلهم و كان عابدا ورعا فقيها سخيّا شجاعا و ظهر بالسيف يأمر بالمعروف و ينهى عن المنكر و يطالب بثارات الحسين عليه السلام . يعنى مابين اولاد على بن الحسين عليه السلام پس از استثناء جناب حضرت باقر عليه السلام زيد به وفور فضل و كثرت فقه ممتاز بود و به عبادت و تقوى و سخاوت و شجاعت اختصاص داشت با شمشير ظهور نمود بر حالتى كه امر به معروف و نهى از منكر مى كرد و خونخواهى حسين بن على عليه السلام مى نمود.
ابوالفرج اصفهانى در مقاتل الطالبيين ^۲ از ابوالجارود زياد بن منذر روايت كند كه گفت: قدمت المدينة فجعلت كلّما سألت عن زيد بن على عليه السلام قيل لى ذاك حليف القرآن ذاك استوانة المسجد من كثرة صلاته. يعنى به مدينه وارد شدم هر زمان كه از احوال زيد بن على پرسش مى نمودم؛ مرا مى گفتند كه زيد ملازم و مواظب كلام اللّه است و از بسيارى عبادت و صلات در مسجد تو گويى خود استوانه مسجد است.
صاحب خطط مصريه ^۳ آورده زيد را از كثرت ممارست بر قرائت و تدبّر در معانى قرآن؛ حليف قرآن مى گفتند. از زيد روايت شده كه گفت: مدت سيزده سال عمر خويش را بر قرائت قرآن صرف نمودم در كلام اللّه آيتى كه در آن رخصت بر طلب رزق مفهوم گردد، نيافتم. عاصم بن عمر بن الخطّاب پس از شهادت زيد، اهل كوفه را مخاطب ساخته بگفت: لقد اصيب عندكم رجل ما كان فى زمانه مثله و لا اراه يكون بعده مثله زيد بن على لقد رأيته و هو غلام حدث و انه ليسمع الشّى ء من ذكر اللّه فغشى عليه حق يقول القائل ما هو عائد الى الدّنيا.