عبدالرحمن همدانى در كتاب الفاظ از اصحاب تواريخ نقل كرده كه؛ چون زيد بن على را تير زدند و از پشت اسب جدا شد گفت: اين سائلى عن ابى بكر و عمر و هما اقامانى هذا المقام چون پيش از اين از او پرسيده بودند كه در حق شيخين چه گويى، لاجرم در حالتى كه تير به وى رسيد اين كلام بگفت؛ و اهل سنّت از كلام زيد چنين فهميده اند كه كجا شد آن كس كه از حال ابوبكر و عمر مى پرسيد تا بداند سبب آن كه ابوبكر و عمر را دوست داشتم و صيت ايشان نكردم كار من بدين جا انجاميد و گروه شيعه رفض و سبّ من نمودند؛ و معناى آن به زعم شيعه آن است كه كجا شد آن كس كه حال ابوبكر و عمر از من سؤال مى نمود ايشان مرا بدين جايگاه رسانيدند.
و از اين جاست مضمون كلام بعضى از سادات كه چون از وى پرسيدند كه جناب سيّدالشهداء را در كربلا شهيد كردند در جواب گفت: او را در سقيفه بنى ساعده روزى كه ابوبكر را خليفه ساختند شهيد كردند. و نيز فقره زيارت را كه مى فرمايد: المقتول فى يوم الجمعة او الاثنين بدين معنى حمل كنند كه مراد از اثنين آن روزى است كه مردمان در سقيفه بنى ساعده براى شورى در امر خلافت اجتماع نمودند.
و همين است مقصود جناب زينب خاتون كه در روز عاشورا فرموده: بابى من فسطاطه يوم الاثنين نهبا ^۱ .
و نيز ابوبكر بن قريعة بغدادى را نظر بدين معنى است در اين اشعار كه گويد:

يابن يسائل دائباعن كل معضلة سخيفة
لا تكشفن مغظافلربّما كشفت جيفة
و لرب مستور بداكالطّبل من تحت القطيفة
إنّ الجواب لحاضرلكنّنى اخفيه خيفة
لولا اعتداد رعيةألغى سياستها الخليفة
و سيوف اعداء بهاهاماتنا ابدا نقيفة
لنشرت من اسرارآل محمد جملا طريفة
تغنيكم عمّا رواهمالك و ابوحنيفة
و أريكم أنّ الحسينأصيب فى يوم السّقيفة
و لأى حال لحدتبالليل فاطمة الشريفة
و لماحت شيخيكمعن وطى حجرتها المنيفة
اوّه لبنت محمّدماتت بغصتها أسيفة^۲
حاصل معنى آن كه؛ اى كسى كه با حد تمام از مسائل سخيفه پرسش كنى از رازهاى نهانى پرده برمدار، ريزان باشد آن چه را كه خواهى مكشوف سازى و برحقيقت آن آگاه شوى، جيفه و مردار باشد بسا چيزهاى مستور كه خود ظاهر شوند مانند طبلى كه آن را در زير پرده بنوازند؛ همانا جواب مسائل در نزد من حاضر و آماده است ولى از روى بيم و خوف آن را مخفى داشته فاش نسازم؛ اگر بى اعتدالى رعيت كه سياست خليفه از ايشان برداشته شده و شمشيرهاى اعدا ـ [كه] همواره شكافنده مفارق ماست ـ نبودى، هر آينه از طرايف و تدابع اسرار آل محمد مجموعه بر تو آشكار مى نمودم كه تو را از روايات مالك و ابوحنيفه بى نياز سازد؛ و از آن روى بر تو ظاهر و مكشوف گردد كه شهادت جناب حسين بن على عليهماالسلام در روز سقيفه بنى ساعده اتفاق افتاد و ترا معلوم كرد كه به چه سبب جناب فاطمه زهرا عليهاالسلام را در تاريكى شب مدفون نمودند و از چه روى آن جناب شيخين را ممنوع ساخت. براى دختر پيغمبر زياده ملول و اندوهناكم زيرا كه از اين جهان فانى درگذشت در حالتى كه خاطر مباركش غمگين و اندوهناك بود.