مقاله ثالثة

[امام زاده عبداللّه ]

دراحوال امام زاده ابى عبداللّه الحسينى الابيض مسمى به حسين كه معروف به امام زاده عبداللّه است

اما نسب او الحسين بن عبداللّه بن العباس بن عبداللّه بن الحسن الافطس بن على الثانى بن الامام على بن الحسين بن على بن ابى طالب صلوات اللّه و سلامه عليهم، واسطه ما بين او و امام پنج است، جد سوّم او عبداللّه بن الحسن است.
ذكر شده است كه يكى از ائمه زيديه بوده است و هارون الرشيد او را نزد يحيى برمكى حبس نموده بود روزى رشيد بر او دعا كرد، گفت: اللّهم اكفنيه على يدى ولى من اوليائى و اوليائك، يعنى خدايا او را دفع كن به دست يكى از دوستان من و دوستان خودت. پس جعفر برمكى در شب نوروز امر به قتل او نمود و سر او را با جمله اى از هداياى نوروزى روانه نمود. نزد رشيد پس از اين كه سرپوش برداشته شد و ديد كه سر عبداللّه است بسيار ناگوار آمد بر او، جعفر عرض نمود كه هيچ چيزى را بزرگتر از اين در شادى و سرور تو ندانستم كه سر دشمن تو و پدرانت را از براى تو روانه نمايم. هنگامى كه خواست جعفر را بكشد از مسرور خادم پرسيد: به چه چيز اميرالمؤمنين ريختن خون مرا حلال دانسته است؟ گفت: به جهت كشتن ابوعبداللّه بن حسن بن على بن على پسر عموى او را پى امر او. ^۱
و اما حسب او كمال جلالت قدر داشته است در حق او نوشته اند: «الرئيس العالم