و اين سيد بزرگوار از قرار ذكر بعضى از علماء انساب، از ناقله طبرستان است به سوى رى و وفات آن بزرگوار در رى به حتف انف بوده است ظاهرا، نه به قتل.
آنچه را كه شيخ طريحى رحمه اللّه تعالى در منتخب ^۱ ذكر مى نمايد كه او را زنده دفن نموده اند موهون و بى اصل است. احدى از علماء انساب با اين كه متعرض آن حضرت و احوالات او و مدفن او حتى اين كه قبر او «يزار» ذكر كرده اند، و اين مطلب را با اين كه اولى به ذكر بود ذكر نكرده اند، و او را در مقتولين از طالبيّين در كتب مقاتل الطالبيّين مثل مقاتل ابي الفرج اصفهانى و نهايت الانساب در باب مخصوص به ذكر مقتولين از ايشان ذكر ننموده اند، بلكه حديث منقول از احمد بن محمد بن خالد البرقى دلالت بر خلاف طريحى، بلكه صريح در خلاف اوست نقل كرده اند كه عبدالعظيم وارد رى شد در حالتى كه فرار نموده بود از سلطان و در سكة الموالى، يعنى كوچه موالى در خانه يكى از شيعيان در مكان مخفى منزل نمود و در آن مكان مشغول عبادت بود، قائم اللّيل و صائم النهار و مخفى بيرون مى آمده است و زيارت مى كرده است، قبرى را كه مقابل قبر اوست و مى گفته است اين قبر مردى است از اولاد موسى بن جعفر صلوات اللّه و سلامه عليهما، و مأواى او آن مكان مخفى بود، و خبر او كم كم به شيعيان آل محمد عليهم السلام مى رسد تا اين كه اكثر ايشان او را شناختند، پس مردى از شيعه خواب ديد حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله را فرمودند كه مردى از اولاد من جنازه او از سكة الموالى برداشته مى شود و دفن مى شود نزد درخت سيب در باغ عبدالجبّار پسر عبدالوهّاب، و اشاره فرمودند به سوى موضعى كه آن بزرگوار در آن دفن گرديد.
پس شخصى كه خواب ديد رفت نزد صاحب درخت كه آن درخت و مكان آن را از او خريدارى نمايد. از سبب آن پرسيد، خواب خود را گفت صاحب باغ خبر داد كه