صدو سى يا چهل و پنج وفات نموده است و در آخر عمر نابينا شده بود و از اصحاب جعفر بن محمّد الصّادق صلوات اللّه و سلامه عليهما، بوده در زمان شهادت پدرش زيد رضى اللّه صغير بوده، امام به حق ناطق حضرت صادق سلامه اللّه و صلواته عليه او را تربيت نمودند و تعليم علم كردند، و او را «ذو الدّمعة» و «ذو العبرة» از بسيارى گريه او مى گفته اند.
و احتمال غير بعيد دارد كه يحياى مذكور پسر به واسطه حسين بن زيد باشد كه ولد يحياى پسر حسين باشد كه يحيى بن يحيى بن الحسن باشد، يا پسر ديگرى از پسرهاى او باشد اسقاط پدرش شده باشد و نسبت به جدّ داده شده باشد.
بالجمله آنچه را كه بيان نموده ايم در احوال زيد و يحيائى كه ذكر نموده اند بودن ايشان را در رى و استظهار نموده ايم كه اين زيد و يحيى كه در تهران مدفون و مشهور هستند اين دو نفر مذكور باشند. العلم عند اللّه .