امام صادق علیه السلام
إنّما شِيعَةُ عليٍّ مَن عَفَّ بَطنُهُ و فَرجُهُ و اشتَدَّ جِهادُهُ و عَمِلَ لِخالِقِهِ و رَجا ثَوابَهُ و خافَ عِقابَهُ، فإذا رأيتَ اُولئكَ فاُولئكَ شِيعَةُ جعفرٍ .
در حقيقت شيعه على كسى است كه عفّت بطن و فَرْج دارد، سخت كوش است، براى آفريدگار خود كار مى‌كند، به پاداش او اميد دارد و از كيفرش بيمناك است؛ هرگاه چنين افرادى را ديدى [بدان كه] آنان شيعه جعفرند.
الكافي: ج۲ ص۲۳۳ ح۹
حدیث:
وَ لَا يُحِبُّ اللَّهَ وَ لَا يُرَاقِبُهُ وَ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ اللَّهِ وَ لَا يَذْكُرُه..
ترجمه:
(از نشانه های جاهل)خدا را دوست ندارد و از او حساب نبرد، و از خدا آزرم نكند و او را فراياد ندارد.
تحف العقول، ص ۱۹
