اباعبدالله الحسین و اباالفضل العباس(ع) در علی نامه
سال
/ شماره پیاپی
/
صفحه
38
چکیده :
علینامه، منظومهاي کهن، برجای مانده از قرن پنجم هجری، است که به سبک شاهنامه فردوسی، در دلاوریهای امام المتقین حضرت علی (ع)، وقايع جنگهای صدر اسلام و دوران چهار و اندی سال خلافت ظاهری آن حضرت (ع)، در 11220 بیت در بحرِ متقارب، به نظم در آمده است. اين منظومه، با اسلوبی کهن، نخستین تجربه شعر حماسی شیعهي اماميه اِثنیعشری است، که هم از نظر قدمت تاریخ حماسههای شیعی و هم از نظر در برداشتن نوادر لغات و ترکیبات فارسی کهن، در کمال اهمیّت است و تاکنون گمنام مانده و در کتب تاریخ ادبیات فارسی به آن اشارهای نشده است. در اين نوشتار، به بخش ديگري از منظومهي علینامه که در نقل وقايع حضور حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در رکاب حضرت امیرالمؤمنین (ع)، در جَنگ صفين (نبرد با قاسطين) است و نيز در پايان نوشتار، به وقايع حضور ابوالفضل العباس(ع) در اين اين کارزار، در سنين نوجواني، پرداخته شده است.
کلیدواژههای مقاله :اباعبدالله الحسین (ع) - ابالفضل العباس (ع)