صِدِّيقُ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ فَارُوقُهَا وَ رِبِّيهَا وَ ذُو قَرْنَيهَا. قُلْتُ: يا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ! مَنْ هُوَ؟ قَالَ: الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: (وَ يتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ( ، (وَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتابِ( ، (وَ الَّذِي جاءَ بِالصِّدْقِ( ، (وَ الَّذِي صَدَّقَ بِهِ( ، وَ النَّاسُ كُلُّهُم کَافِرُونَ غَيرَهُ. قُلْتُ: يا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ! فَسَمِّهِ لِي؟ قَالَ: قَدْ سَمَّيتُهُ لَکَ يا أَبَا الطُّفَيلِ... . 1
ابان روايت کرده است: روزي اباطفيل را در منزلش ديدار کردم و برايم حديثي بازگو نمود تا آنجا که عرض کردم: اي امير مؤمنان، دابه چيست؟ فرمود: او کسي است که غذا مي‌خورد و در بازار راه مي‌رود و با زنان ازدواج مي‌کند. عرض کردم: اي امير مؤمنان، او که زمين به واسطه او آرامش دارد، کيست؟ فرمود: او صديق، جداکننده حق از باطل و ذو القرنين اين امت است. دوباره پرسيدم: او کيست؟ فرمود: او کسي است که خداي تعالي در باره وي فرمود: (وَ الَّذِي جَاء بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُوْلَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ و الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ وَ الَّذِي جَاء بِالصِّدْقِ وَ الَّذِي صَدَّقَ بِهِ( و مردم همگي غير از او کافرند. عرض کردم: نام وي را براي من بگوييد. فرمود: اي ابا طفيل، نام او را براي تو گفتم... .
رواياتي که طبق آنها پيامبر صلّي الله عليه و آله و ساير ائمه عليهم السلام اميرمؤمنان عليه السلام را دابة الارض ناميده‌اند
حدثني أَبِي، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيرٍ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ: انْتَهَى رَسُولُ اللهِ صلّي الله عليه و آله إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام وَ هُوَ نَائِمٌ فِي الْمَسْجِدِ قَدْ جَمَعَ رَمْلًا وَ وَضَعَ رَأْسَهُ عَلَيهِ فَحَرَّكَهُ بِرِجْلِهِ، ثُمَّ قَالَ: قُمْ يا دَابَّةَ اللَّهِ! فَقَالَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِهِ: يا رَسُولَ اللهِ(! أَ يسَمِّي بَعْضُنَا بَعْضاً بِهَذَا الِاسْمِ؟ فَقَالَ: لَا وَ اللَّهِ مَا هُوَ إِلَّا لَهُ خَاصَّةً وَ هُوَ دَابَّةُ الْأَرْضِ الَّذِي ذَكَرَ اللَّهُ فِي كِتَابِهِ: (وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآياتِنَا لَا يوقِنُونَ( ، ثُمَّ قَالَ يا عَلِي! إِذَا كَانَ آخِرُ الزَّمَانِ أَخْرَجَکَ اللَّهُ فِي أَحْسَنِ صُورَةٍ وَ مَعَکَ مِيسَمٌ تَسِمُ بِهِ أَعْدَاءَکَ... . 2
ابو بصير روايت کرده است: امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلّي الله عليه و آله درحالي به اميرمؤمنان عليه السلام برخورد نمود كه مشتى ريگ فراهم آورده و سر بر آن نهاده بود، پاهاي علي عليه السلام را تكان داد و فرمود: اى دابة الارض، برخيز. يكى از اصحاب رسول خدا صلّي الله عليه و آله از آن حضرت پرسيد: آيا رواست يكى از ما ديگرى را به چنين نامي بخواند؟! پيامبر صلّي الله عليه و آله فرمود: نه به خدا سوگند! روا نيست. اين نام تنها به او اختصاص دارد؛ او همان دابه اى كه خدا در کتاب خود از او چنين ياد فرموده است: (وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيهِمْ أَخْرَجْنَا لَهـُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآياتِنَا لَا يوقِنُونَ( ، و سپس افزود: اى على، چون آخر الزمان شود، خدا تو را به نيكوترين صورت بيرون مى آورد و با تو داغه اى است كه دشمنانت را با آن نشان مى كنى.
حدثنا إبراهيم بن هاشم، عن البرقي، عن ابن سنان و غيره، عن عبد الله بن سنان، قال: قال أبو عبد الله عليه السلام: قال رسول الله(: لقد أسرى بي ربي، فأوحى إلي من وراء الحجاب ما
1.. همان، ج۵۳، ص۶۸.
2.. تفسير القمي، ج۲، ص۱۳۰.
