س امرأة فتوفيت و قد ولدت لي فوجدت عليها، فلقيني على بن أبى طالب، فقال: مالک؟ فقلت: توفيت المرأة، فقال على: لها ابنة؟ قلت: نعم و هي بالطائف! قال: کانت في حجرک؟ قلت: لا. قال فانکحها. قلت: فاين قول الله وَ رَبائِبُکمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِکمْ؟ قال: انها لم تسکن في حجرک، انما ذلک إذا کانت في حجرک . 1
همان‌گونه که علامه طباطبايي در اين باره مي‌فرمايد، اشتراط حجور (بودن نزد ناپدري) در حرمت ربيبه و اين که نکاح با مادر زن، پيش از دخول به دخترش، جايز باشد، با آنچه از ائمه عليهم السلام نقل شده، سازگار نيست. 2
6. شستن پا در وضو (آيه 6 سوره مائده)
اين آيه چنين است:
يا أَيهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَکمْ وَ أَيدِيکمْ إِلَى الْمَرافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِکمْ وَ أَرْجُلَکمْ إِلَى الْکعْبَين ... .
سيوطي در تفسير اين آيه، اين روايت را از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل مي‌کند:
... عن على أنه قرأ «وَ أَرْجُلَکمْ» قال عاد إلى الغسل .۳
مراد از عبارت «عاد إلى الغسل »، اين است که «وَ أَرْجُلَکمْ» در اين آيه به فعل «اغسلوا» برمي‌گردد، نه «امسحوا» و لذا عطف بر «وجوهکم» است، نه «برئوسکم» تا پا هم مشمول وجوب شستن شود. اما در فقه اماميه ترديدي نيست که در وضو بايد پا را مسح کرد. بنا بر اين، منصوب بودن «أَرْجُلَکمْ» به دليل مفعول بودن براي «امسحوا» است، نه «اغسلوا». ۴
فضيلت‌سازي‌هاي ناروا
برخي از روايات سيوطي، به نقل از اميرالمؤمنين عليه السلام، مشتمل بر بيان فضايلي است که پذيرفتني نمي‌نمايد. در اين بخش، به اين روايات توجه مي‌کنيم:
1. فضيلت‌سازي براي خلفا و مخالفان اميرالمؤمنين عليه السلام به نقل از خود ايشان
در منابع اهل سنت، روايات متعددي به نقل از اميرالمؤمنين عليه السلام در فضيلت خلفا آمده و سيوطي نيز بخشي از آنها را نقل کرده است. به اين روايات توجه مي‌کنيم:
ـ سيوطي در تفسير آيه 145 سوره آل‌عمران نقل مي‌کند:
1.. الدر المنثور، ج ۲، ص۱۳۶.
2.. الميزان، ج ۴، ص۲۸۳ ـ ۲۸۴.
3.. الدر المنثور، ج۲، ص۲۶۲.
4.. مگر اين‌كه اين احتمال ضعيف را وارد بدانيم كه امام عليه السلام «ارجل» را به دليل عطف بر محل «رئوسكم» منصوب خوانده‌اند. بنا بر اين، عبارت ذيل اين خبر، يعني «عاد الي الغسل» سخن راوي و برداشت او از قرائت آن حضرت است، نه سخن علي عليه السلام.
