مي‌کنم؛ زيرا او روزه مي‌‌گيرد، من هم جوان هستم و دوام نمي‌آورم. آن وقت بود که رسول خدا فرمود: «زن نبايد غير از رمضان بدون اجازه شوهرش روزه بگيرد». و به اين دليل تا طلوع خورشيد نماز نمي‌‌خوانم؛ چون ما خانواده‌‌اي هستيم که تا خورشيد طلوع نکند، بيدار نمي‌‌شويم. پيامبر فرمود: «هر گاه بيدار شدي، نمازت را بخوان». ۱
2. عن ابي عبدالله عليه السلام قال:
إذا کان الماء قدر کر لم ينجسه شيء؛۲
اگر مقدار آب به اندازه کر باشد، چيزي آن را نجس نميکند.
سبب ورود اين حديث در برخي از طرق آن چنين نقل شده است:
از امام صادق عليه السلام درباره آبي که حيوانات در آن بول کرده‌‌اند و سگان از آن نوشيده و شخص جنب در آن غسل نموده است، سؤال شد. ايشان فرمود: اگر مقدار آب به اندازه کر برسد، چيزي آن را نجس نميکند. ۳
3. عن ابن ابي عمير، عن بعض اصحابه، عن ابي عبدالله عليه السلام، قال رسول الله:
إنّ الله ـ عزّوجلّ ـ تصدّق علي مرضي أمتي و مسافريها بالتقصير و الافطار أيسرّ أحدکم إذا تصدّق بصدقة ان تردّ عليه؛ ۴
همانا خداوند ـ عزّ و جلّـ بر بيماران و مسافران امت من با شکسته نماز خواندن و روزه نگرفتن، صدقه و بخشش نموده است. آيا هيچ يک از شما هر گاه صدقه‌اي ببخشد و آن را به وي برگردانند، خوشحال مي‌شود»؟
اين حديث همراه با سبب ورودش به طريق ديگري چنين نقل شده است:
يحيي بن ابي علاء از امام صادق عليه السلام نقل مي‌‌کند که ايشان فرمود: کسي که در ماه رمضان در سفر روزه بگيرد، مانند کسي است که در حضر(اقامت) روزه نمي‌‌گيرد. سپس فرمود: شخصي نزد پيامبر آمد و گفت: اي رسول خدا، آيا در ماه رمضان در سفر روزه بگيرم؟ پيامبر فرمود: نه. آن مرد عرض کرد: اي رسول خدا، روزه گرفتن ماه رمضان در سفر براي من آسان است. رسول خدا فرمود: «إنّ الله تبارک و تعالي تصدّق علي مرضي أمّتي و مسافريها بالإفطار في شهر رمضان أيحبّ احدکم لو تصدّق بصدقة ان تردّ عليه». ۵
1..سنن ابي داود، ص ۵۷۰.
2..الاستبصار، ج۱، ص۶ ؛ تهذيب الاحکام، ج۱، ص ۱۲.
3..همان جا؛ وسائل‌الشيعة، ج۱، ص ۱۵۸.
4..الکافي، ج۴، ص ۱۲۷.
5.. همان جا؛ کتاب من لا يحضره الفقيه، ج۲، ص ۱۴۰.
