سهّل علينا ما نستصعب من حكمك، و ألهمنا الانقياد لما أوردت علينا من مشيّتك، حتّى لا نحبّ تأخير ما عجّلت، و لا تعجيل ما أخّرت، و لا نكره ما أحببت، و لا نتخيّر ما كرهت، و اختم لنا بالتي هي أحمد عاقبةً، و أكرم مصيرا؛ إنّك تفيد الكريمة، و تعطي الجسيمة، و تفعل ما تريد، و أنت على كلّ شيء قدير. ¹
مؤلّف گويد كه: اين است دعاهايى كه در روايات وارد شده است كه براى طلب خير از خداوند عالميان بايد خوانده شود، بدون آن كه در عقب نماز واجب يا نماز سنّت يا بعد از غسل بوده باشد.
و بالجمله، خواندن اين دعاها موقوف بر امرى و مشروط به شرطى نيست و اگر كسى همه اين دعاها را از روى اخلاص و ملاحظه معانى آنها بخواند، البتّه حق تعالى، خير او را براى او ميسّر مى گرداند و اگر همه را نتواند، هر قدر را كه تواند بخواند و اقلّش سه مرتبه «أستخير اللّه برحمته» است، يا هفت مرتبه، يا صد مرتبه؛ و نسبت به اكثر مردم، بهتر آن است كه «في عافية» نيز ضم شود. و اللّه تعالى هو الموفّق.

قسم دوم

آن كه بعد از نماز فريضه، يا در نافله شبانه روزى، خير خود را از خدا بخواهد و اين قسم نيز به چند طريق در روايات وارد شده است:
اول: چون از نماز صبح فارغ شوى، دست را بلند كن برابر روى خود و بگو: اللّهمّ إنّك تَعلم و لا أعلم، و أنت علاّم الغيوب، فصلّ على محمّد و آل محمّد، و خِر لي في جميع ما عزمتُ به من اُموري خيارَ بركةٍ و عافية. ²
دوم: در سجده آخر نافله صبح، صد و يك نوبت بگويد: الحمد للّه ربّ العالمين، اللّهمّ صلّ على محمّد و آله. پس پنجاه نوبت بگويد: أستخير اللّه برحمته، پس باز يك نوبت بگويد: الحمد للّه ربّ العالمين، اللّهمّ صلّ على محمّد و آل محمّد، و پنجاه و يك نوبت باز