بگويد: أستخير اللّه برحمته. و بعد از آن، اين دعا را كه ابن طاووس ـ قدّس اللّه روحه ـ نقل نموده بخواند: اللّهمّ يا أبصر الناظرين، و يا أسمع السامعين، و يا أسرع الحاسبين، و يا أرحم الراحمين، صلّ على محمّد و آله، و خِر لي في الأمر الذي أردتُ. و اگر تواند، به عربى حاجت خود را ذكر كند و بعد از آن بگويد: لا إله إلاّ اللّه العليّ العظيم، لا إله إلاّ اللّه الحليم الكريم، ربّ بحرمة محمّد و آله، صلّ على محمّد و آله، و خِر لي في الأمر الذي أردتُ في الدنيا و الآخرة خيرةً في عافية. 1
سوم: در آخر ركعت هاى نماز شب، در سجده، صد و يك مرتبه ـ و به روايتى ديگر: صد مرتبه ـ بگويد: أستخير اللّه برحمته. 2
مؤلّف گويد كه: اين است لفظ روايت و ظاهرش آن است كه در هر يك از سجده هاى دو ركعتِ آخر نماز شب، هرگاه اين طلب خير را بكند، خوب است و اگر در سجده آخر ركعت آخر بكند، شايد بهتر باشد. واللّه تعالى يعلم.
چهارم: در هر ركعت از ركعات نافله نماز پيشين، طلب خير خود را از حق تعالى بكند. 3
مؤلّف گويد كه: ظاهر آن است كه مراد، طلبيدن در سجده باشد و محتمل است كه مراد، طلبيدن در قنوت باشد. و به مقتضاى اطلاق لفظ روايت، هر دعايى كه خود، تأليف نمايد به زبان عربى، كافى است و اگر دعاهاى منقول را كه در قسم اوّل مذكور شد بخواند، بهتر است و اقلّش سه مرتبه، يا هفت مرتبه، يا صد مرتبه أستخير اللّه برحمته، است.
1.من لا يحضره الفقيه، ج۱، ص۵۶۳؛ مكارم الأخلاق، ص۳۲۰؛ فتح الأبواب، ص۱۵۷ بدون اسناد به معصوم عليه السلام ؛ بحار الأنوار، ج۸۸، ص۲۶۶، ذيل ح۱۹ به نقل از فتح الأبواب. و ر.ك: مفاتح الغيب، ص۱۶.
2.من لا يحضره الفقيه، ج۱، ص۵۶۲، ح۱۵۵۲ از محمّد بن خالد القسرى، از امام صادق عليه السلام ؛ فتح الأبواب، ص۱۵۷ و ۲۳۳ و ۲۳۹ با سند خود از امام صادق عليه السلام ؛ مكارم الأخلاق، ص۳۲۰؛ وسائل الشيعة، ج۸، ص۷۳، ح۱۰۱۱۳ هر دو از من لا يحضره الفقيه؛ بحار الأنوار، ج۸۸، ص۲۶۶، ذيل ح۱۹؛ و ص۲۷۷، ح۲۷ هر دو از فتح الأبواب. و ر.ك: مفاتح الغيب، ص۲۱.
3.فتح الأبواب، ص۲۶۰؛ فلاح السائل، ص۱۲۴؛ وسائل الشيعة، ج۸، ص۸۳، ح۱۰۱۴۲ و ۱۰۱۴۳؛ بحار الأنوار، ج۸۴، ص۵۷؛ و ج۸۸، ص۲۵۷ هر دو به نقل از فتح الأبواب و فلاح السائل. و ر.ك: مفاتح الغيب، ص۱۶.
