التوامّ، و فَواتح سُوَر القرآن و خواتيمها، و محكماتها و قَوارعها، ^۱ و كلّ عوذة ^۲ تعوّذ بها نبيّ أو صدّيق، حم، شاهَت الوجوهُ وجوهُ أعدائي فهم لا يبصرون، و حسبي اللّه ثقةً و عُدّةً و نعم الوكيل، و الحمد للّه ربّ العالمين، و صلواته على سيّدنا محمّد رسوله و آله الطاهرين. ^۳
هفتم: روز سه شنبه و چهارشنبه و پنج شنبه را روزه بدارد، پس در روز جمعه در مكان پاكيزه اى دو ركعت نماز بكند، پس نظر كند به جانب آسمان و صد مرتبه بگويد: اللّهمّ إنّي أسألك بأنّك عالم الغيب و الشهادة، الرحمن الرحيم، أنت عالم الغيب، إن كان هذا الأمر خيراً لي في ما أحاط به علمك، فيسّره لي و بارك ^۴ فيه، و افتح لي بابه، ^۵ و إن كان ذلك شرّاً لي في ما أحاط به علمك، فاصرفه عنّي بما تعلم، ^۶ فإنّك تعلم و لا أعلم، و تقدر و لا أقدر، و تقضي و لا أقضي، و أنت علاّم الغيوب. ^۷
هشتم: دو ركعت نماز بكند به هر سوره كه خواهد و در ركعت دوم، قنوت بخواند و بعد از سلام، هر دعا كه داند بخواند ^۸ و مطلب خود را بطلبد، پس به سجده رود و صد نوبت بگويد: «أستخير اللّه في جميع اُموري». ^۹
نهم: از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام منقول است كه هرگاه اراده استخاره مى فرمود، وضو مى ساخت و دو ركعت نماز مى كرد و مشغول استخاره مى شد و اگر در اثناى استخاره، كسى با او سخن مى گفت، «سبحان اللّه » مى گفت و سخن با كسى