مؤلّف گويد كه: ظاهر عبارت حديث آن است كه اين دعا را هفت نوبت بخواند و چون در اين نوع نيز، طلب خير را به هر لفظى كه خواهد مى تواند نمود، اگر اين دعا را يك نوبت نيز بخواند، خوب است.

قسم دوم

آن كه در نماز فريضه، يا در نافله شبانه روزى، خير خود را طلب نمايد. و اين قسم نيز به چند طريق، وارد شده است:
اوّل: بعد از نماز فريضه، به سجده رود و صد نوبت بگويد: اللّهمّ خِر لي؛ پس متوسّل شود به رسول خدا و ائمّه هدى ـ عليه و عليهم التحيّة و الثناء ـ و ايشان را شفيع خود گرداند در درگاه خدا. پس آنچه بعد از آن، خدا او را الهام كند عمل به آن كند؛ زيرا كه البتّه از جانب حق تعالى است. ¹
و توسّل و صلوات را اگر به فارسى بگويد، خوب است. و اگر خواهد به عربى بگويد، به اين دعاى مختصر، به عمل مى آيد: اللّهمّ إنّي أتوسّل إليك بنبيّك نبيّ الرحمة و أهل بيته الطاهرين، و أتوجّه بهم إليك، أن تصلّي على محمّد و آل محمّد، و أن تُلهمني ما هو خير لي في ديني و دنياي و آخرتي، خِيَرَةً في عافية، برحمتك يا أرحم الراحمين.
و اگر خواهد كه توسّل و استشفاع و صلوات را به دعاى طولانى به عمل آورد، خواندن دعاى توسّل مناسب است و آن دعا اين است: ² اللّهمّ إنّي أسألك و أتوجّه إليك بنبيّك نبيّ الرحمة، محمّد صلى الله عليه و آله ، يا أبا القاسم، يا رسول اللّه ، يا إمام الرحمة، يا سيّدنا و مولانا، إنّا توجّهنا و استشفعنا و توسّلنا بك إلى اللّه ، و قدّمناك بين يدي حاجاتنا، يا وجيهاً عند اللّه ، اشفع لنا عند اللّه .
يا أبا الحسن، يا عليّ بن أبي طالب، يا أمير المؤمنين، يا أخا الرسول، يا زوجَ البتول، يا أبا