پنجم: در مسجد دو ركعت نماز بكن و صد مرتبه ـ و به روايتى: صد و يك مرتبه ـ طلب خير از [خداى] خود بكن و آنچه در دلت مى افتد، به آن عمل كن. 1
ششم: از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه به اسحاق بن عمّار فرمود كه: هر گاه امرى باشد كه بعضى تو را امر به آن و بعضى نهى كنند، دو ركعت نماز بكن و صد و يك مرتبه، طلب خير خود از حقّ تعالى بكن، پس نظر كن كه كدام يك، در دل تو راجح است، پس آن را بكن كه إن شاء اللّه خير تو در آن است؛ و بايد كه طلب خير را در عافيت بكنى، به آن كه بگويى: أستخير اللّه برحمته خيرة في عافية؛ زيرا كه بسا باشد كه خير آدمى در بريدن دست او باشد، يا در مردن فرزندان او، يا در رفتن مال او؛ يعنى هر چند، خير در اينها باشد، امّا چون اكثر خلق، صبر بر اين بلاها نمى توانند كرد و حق تعالى قادر است بر آن كه خير را در امرى قرار دهد كه مقرون به عافيت از اين بلاها باشد، پس در دعا بايد شرط عافيت بكند. 2
هفتم: دو ركعت نماز بكن و بعد از آن، صد مرتبه طلب خير خود از خدا بكن و در اثناى استخاره با كسى سخن مگو، تا صد مرتبه تمام شود، پس اگر در دلت بيفتد كردن آن كار، بكن. 3
مؤلّف گويد كه: قسم سوّم، اكمل و اتمّ از قسم اوّل و دوم است و از احاديث مذكوره، چند شرط مانند: غسل و كردن نماز استخاره در مسجد و با كسى سخن نگفتن براى آن نوع از استخاره، ظاهر مى شود. پس اگر خواهد كسى اين نوع از استخاره را بر وجه اكمل به عمل آورد، بايد كه غسل كند و در مسجد دو ركعت نماز
1.الكافي، ج۳، ص۴۷۱، ح۴ و ۵؛ من لا يحضره الفقيه، ج۱، ص۵۶۳؛ التهذيب، ج۳، ص۱۸۰، ح۳؛ فقه الرضا عليه السلام ، ص۱۵۲؛ فتح الأبواب، ص۲۴۱ همگى از امام رضا عليه السلام ؛ بحار الأنوار، ج۸۸، ص۲۶۱، ح۱۳ از فقه الرضا عليه السلام . و ر.ك: مفاتح الغيب، ص۳۴. لازم به ذكر است كه در هيچ يك از مصادر، رفتن به مسجد قيد نگرديده، بلكه به جاى آن به سجده رفتن آمده است.
2.الكافي، ج۳، ص۴۷۲، ح۷؛ التهذيب، ج۳، ص۱۸۱، ح۵؛ المحاسن، ج۲، ص۵۹۹، ح۷؛ مصباح المتهجّد، ص۵۳۴؛ المصباح كفعمى، ص۳۹۰؛ فتح الأبواب، ص۲۳۲؛ بحار الأنوار، ج۸۸، ص۲۷۶، ح۲۶ به نقل از فتح الأبواب. و ر.ك: مفاتح الغيب، ص۳۶.
3.فتح الأبواب، ص۱۴۳ به سند خود از مرحوم كلينى در كتابى از او به نام رسائل الأئمّة، در بابى كه مختصّ به امام جواد عليه السلام است، از آن حضرت خطاب به علىّ بن اسباط؛ بحار الأنوار، ج۸۸، ص۲۶۴ به نقل از فتح الأبواب. و ر.ك: مفاتح الغيب، ص۳۵.
