بگذارد و صد و يك مرتبه، طلب خير از خداوند عالميان بكند.
و عبارتى كه در طريق چهارم واقع شده، اتمّ است، اگر آن را صد و يك مرتبه بخواند اكمل است. پس دعاهايى كه در طريق اوّل و دوم و سوم وارد شده، بخواند تا عمل به جميع روايات و همه طرق، كرده باشد. و چون اين شرايط، شرط اكمليّت استخاره است، نه شرط اصل استخاره، پس اگر اقتصار بر دعاىِ به تنهايى نمايد نيز خوب است. و اللّه تعالى يعلم.
مفتاح سوم
در بيان استخاره به عنوان استشاره
يعنى طلب خير خود نمايد، به اين عنوان كه با برادران مؤمن مشورت كند؛ اگر ايشان، آن امر را تجويز كنند، بكند و اگر مصلحت ندانند، نكند.
و اين نوع از استخاره، چنانچه از روايات ظاهر مى شود، بر دو قسم است:
اوّل: مشورت كردن به تنهايى، چنانچه از حضرت رسول صلى الله عليه و آله منقول است كه: هر كه با كسى مشورت كند، البتّه هدايت مى يابد به آنچه خير او در آن است.۱
و از حضرت امير المؤمنين ـ صلوات اللّه و سلامه عليه ـ منقول است كه: خود را به خطرها مى اندازد كسى كه مستغنى مى شود براى خود از رأى ديگران . ۲ و احاديث بر اين مضمون بسيار است.
دوم: اوّل طلب خير خود از حقّ تعالى نمايد و بعد از آن مشورت كند، چنانچه منقول است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله به حضرت امير المؤمنين ـ صلوات اللّه و سلامه عليه ـ فرمود كه: يا على ! كسى كه طلب خير خود از خدا مى كند، در كار خود حيران نمى شود و كسى كه در كارها با مردم مشورت مى كند، پشيمان نمى شود۳ و احاديث ديگر در اين باب
1.ر.ك: الإرشاد، ج۱، ص۳۰۰؛ غرر الحكم، ص۴۴۲؛ كنز الفوائد، ج۱، ص۳۶۷؛ كشف اليقين، ص۱۸۲؛ بحار الأنوار، ج۸۸، ص۲۵۴.
2.من لا يحضره الفقيه، ج۴، ص۳۸۸، ضمن ح۵۸۳۴؛ الأمالي صدوق، ص۴۴۶، ح۹؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام ، ج۲، ص۵۴.
3.ر.ك : تحف العقول، ص۲۰۷؛ الأمالي طوسى، ص۱۳۶، ح۲۲۰؛ المصباح كفعمى، ص۳۹۳؛ كشف الغمّة، ج۲، ص۳۴۵.
