جهت، راه خير را به آن شخص نمى نمايد و مانع مى شود او را از رسيدن به مقصود او.
هفتم آن كه حريص در دنيا نباشد؛ ^۱ زيرا كه اگر حرص داشته باشد، زينت مى دهد براى تو بدترين رأى ها را؛ زيرا كه چنين كسى، پيوسته در تحصيل اموال و جمع اسباب دنيا مى باشد، پس اگر با تو دوست است، مصلحت تو را نيز در جمع اسباب دنيا خواهد دانست و ممكن است كه تو را از مصلحت دين تو و آخرت تو غافل سازد و اگر دشمن است، در اين مشورت، رعايت حال خود را خواهد نمود و آنچه متضمّن ضرر تو است، براى تو مصلحت خواهد ديد.
و ديانت و صلاح كه در شرط دوم مذكور شد، اگر چه فى الجمله مستلزم اين شرط و شرط سابق هست، ليكن گاه هست كه متديّن صالح، اندك بخلى و حرصى مى دارد، پس به مقتضاى اين دو شرط، كه بخصوص در اخبار وارد شده است، بايد كه اصلاً بخل و حرص نداشته باشد.
هشتم: از حضرت رسول صلى الله عليه و آله منقول است كه: هر گروهى كه با يكديگر مشورت كنند و در ميان ايشان، كسى باشد كه نامش محمّد، يا حامد، يا محمود، يا احمد باشد و در مشورت ايشان داخل باشد، البتّه آنچه خير ايشان باشد، بر ايشان ظاهر مى سازد.^۲
و ظاهراً مراد از اين حديث شريف، آن است كه چون اين نام ها، اسم مبارك حضرت رسالت پناه صلى الله عليه و آله ^۳ است، چنانچه در اخبار بسيار وارد شده است، پس هرگاه كسى آن صفت ها را كه در شرايط سابقه مذكور شد داشته باشد، يعنى برادرِ مؤمنِ عاقلِ دوست باشد و جبان و بخيل و حريص نباشد، پس چنين كسى هرگاه يكى از اين نام ها را داشته باشد، از راه بركت اين نام ها و ميمنت آنها، رأى او زياده از ديگران، محمود و مرضى خواهد بود و اگر كسى آن صفات سابقه را نداشته باشد، چنانچه سفيهِ بى عقلى باشد، يا جبان يا بخيل يا حريص باشد مثلاً، با او نبايد مشورت نمود، هر چند اين نام ها را داشته باشد. و اللّه تعالى يعلم.