استخاره مى كند.
و در باب وكالت استخاره، بعضى از علما آن را منع نموده اند و حق اين است كه قصورى ندارد و دليلى بر نفى آن، دلالت ندارد.
و در باب تفأّل به قرآن مجيد، يعنى استنباط احكام آينده از آيات قرآنى، به اعتبار مناسبت مضامين آيات با آن واقعه، خلاف است و آنچه از مشايخ ما ـ رضوان اللّه عليهم ـ دست به دست رسيده، آن است كه اين تفأّل، جايز نيست و بعضى از احاديث، دلالت بر جواز آن مى كند ^۱ و احوط، ترك است.
و در باب فال نيك زدن و فال بد زدن، يعنى بعضى از آيات را مانند آيات رحمت ـ مثلاً ـ به فال خوب گرفتن و آيات عذاب را به فال بد گرفتن نيز تأمّلى هست و احوط ترك است.
و بدان كه استخاره به قرآن مجيد نيز به چند طريق مى تواند شد:
طريق اوّل: استخاره سر صفحه. و كيفيّت آن به اين نحو است كه مصحف مجيد را به دست مى گيرى و اگر وقتى باشد كه قصد نماز كرده باشى، بهتر است؛ زيرا كه دورترين احوال شيطان از آدمى، وقتى است كه به نماز مى ايستد. پس طلبِ خير خود از حق تعالى مى نمايى به آن دعاها كه در مفتاح اوّل مذكور شد. اگر خواهى همه را بخوان و اگر خواهى بعضى را بخوان. پس سوره «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَد» بخوان و سه مرتبه صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرست، پس اين دعا را بخوان: اللّهمّ تفأّلتُ بكتابك، و توكّلت عليك، فأرني من كتابك ما هو المكتوم من سرّك، المكنون في غيبك. پس مصحف را بگشا و سطر اوّل صفحه دست راست را نظر كن، اگر آيه رحمتى باشد، يا امر به خيرى، خوب است و اگر آيه غضبى باشد، يا نهى از شرّى، يا امر به شرّى يا عقوبتى باشد، بد است. و اگر ذو جهتين باشد، يا حكايتى، يا قصّه اى كه مشتمل بر ذكر رحمتى يا غضبى نباشد، يا مشتبه باشد، ميانه است. و اگر نصف آيه در پشت اين صفحه باشد، بايد ورق را برگرداند و اوّل آيه را ملاحظه نمايد.