پس مصحف را بگشا و به طريق سابق عمل نما. ¹
و مستندى براى اين قسم، سواى آنچه از خطوط علما مشاهده شده، ديگر چيزى نيست، وليكن والد علّامه ام ـ قدّس اللّه روحه ـ پيوسته در هر امرى كه تردّدى داشت، به اين قسم استخاره مى نمود و مكرّر تجربه نموده بود و مى فرمود كه: «اين، به منزله وحى است» و آياتِ مناسبه صريحه در آن مطالب مكرّر مى آمد، چنانچه براى شخصى كه آزار چشمى داشت، به اسم جرّاحى استخاره نمود اين آيه آمد: «فَلَمَّآ أَن جَآءَ الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيرًا» ² . ³
و براى ديگرى استخاره نمود كه به رفاقت برادرش، از خصوص يكى از راه ها به حجّ بيت اللّه رود، اين آيه آمد: «اذْهَبْ أَنْتَ وَ أَخُوكَ بِآيَاتِي وَ لَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي» ⁴ . ⁵
و نظاير اين، از آيات مناسبه بسيار مى آمد، كه ذكر آنها موجب ⁶ اطناب است.
و بدان كه اگر صفحه دست راست مصحف كه گشوده مى شود، جلاله نداشته باشد، بايد كه مرتبه ديگر مصحف را بگشايد تا صفحه اى بيايد كه جلاله داشته باشد. ⁷ و والدم ـ طاب ثراه ـ مى فرمود كه: «تجربه نموده ام كه هر گاه آن صفحه، جلاله نداشته باشد، آن امر متعذّر يا متعسّر است».
و بدان كه: دعاى آخر كه ذكر شد، مطابق با آنچه از خطّ شيخ على مروّج مذهب، نقل شده و به خطّ بعضى ديگر از علما چنين است: اللّهمّ إنّي توكّلت عليك، و تفأّلت بكتابك، فأرني ما هو المكنون في سرّك، المخزون في علم غيبك، برحمتك يا أرحم الراحمين. اللّهمّ أرني الحقّ حقّاً حتّى أتّبعه، و أرني الباطل باطلاً حتّى أجتنبه. ⁸