ذلولاً، و تقعض ۱ أيّامه سروراً. اللّهمّ إمّا أمر فأئتمر و إمّا نهي فأنتهي، اللّهمّ إنّي أستخيرك برحمتك خيرة في عافية.
پس قصد مى كند كه اگر اين امر، براى من خوب است، طاق مى آيد و اگر بد است جفت مى آيد، يا بر عكس. پس قطعه اى از تسبيح را مى گيرد و مى شمارد، تا معلوم شود كه طاق است يا جفت. ۲
طريق دوم: سيد ابن طاووس ـ قدّس اللّه روحه ـ به سند خود از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است كه: هر كه خواهد طلب خير خود از خدا بكند، پس سوره حمد و «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ» را هر يك، ده نوبت بخواند ۳ و سه نوبت آن دعا را كه در طريق اوّل مذكور شد بخواند و كفى از سنگريزه يا تسبيح بگيرد.
پس سيّد گفته است كه مراد آن است كه قصد كند كه اگر طاق باشد بكند و اگر جفت نكند. ۴
طريق سوم: ايضاً سيّد به يك واسطه از خطّ شيخ شهيد رحمه الله نقل نموده كه: «ده نوبت «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ» مى خوانى، پس مى گويى: اللّهمّ إنّي أستخيرك لعلمك بعاقبة الاُمور، و أستشيرك لحسن ظنّي بك في المأمول و المحذور، اللّهمّ إن كان الأمر الذي عزمتُ عليه، قد
1.حاشيه اصل و حاشيه الف: «تقيّض». همچنين در حاشيه اصل آمده است: «ظاهر آن است كه اين لفظ، تقيّض ـ به قاف و ياء دو نقطه در زير و صاد نقطه دار ـ باشد؛ چنانچه در دعاى بعد از اين است. و نسّاخ، آن را به آنچه در متن است تصحيف نموده اند؛ زيرا كه تقعض ـ به قاف و عين بى نقطه و ضاد نقطه دار ـ چنانچه در بعضى نسخ ضبط شده، معنى براى آن در كتب لغت به نظر نمى رسد، يا صاد بى نقطه، چنانچه در بعضى از نسخ ديگر ضبط شده، اگر چه لغويّين معنى براى آن ذكر نموده اند، لكن آن، معناى اين مقام نيست و اللّه يعلم. منه عفي عنه».
محقّق حقير مى گويد: اين حاشيه محلّ تأمّل است؛ زيرا هر چند كه «تقيّض» اولى بوده، در ساير طرق چندين بار وارد شده است، ولى «تقعض» هم خالى از وجه نيست؛ زيرا در لغت به معناى «تعطف» آمده است؛ يعنى: با مقرّر نمودن آن امر به خير و عافيت، روزهاى مقارن با آن را برايم به شادى و سرور باز گردان و معطوف بفرما. ر.ك: العين، ج۱، ص۱۲۶؛ لسان العرب، ج۷، ص۲۲۳ (قعض).
2.المصباح كفعمى، ص۳۹۱؛ البلد الأمين، ص۱۶۰ هر دو به نقل از المصباح علّامه حلّى، مرسلاً از حضرت صاحب العصر عليه السلام ؛ بحار الأنوار، ج۵۳، ص۲۷۱ به نقل از المصباح؛ و ج۹۱، ص۲۴۸ به نقل از منهاج الصلاح علّامه حلّى. و ر.ك: مفاتح الغيب، ص۵۰.
3.در همه مصادر ، سوره قدر ده مرتبه وارد شده است .
4.فتح الأبواب، ص۲۷۲ به نقل از قاضى آوى؛ و الأمان من أخطار الأسفار والأزمان، ص۹۸، هر دو مرسلاً از امام صادق عليه السلام ؛ بحار الأنوار، ج۸۸، ص۲۴۷، ح۱ از فتح الأبواب. و ر.ك: مفاتح الغيب، ص۵۰.
