(1315 ق). اين اثر نيز در الذريعة (2، ص18، رقم53) معرفى شده است.
31. الاستخارات از ميرزا محمّدحسين بن ميرزا محمّدعلىّ بن ميرزا محمّد حسينى مرعشى، مشهور به شهرستانى (1315 ق). مرحوم محقّق طهرانى، آن را در خزانه كتب مؤلّف ديده و در الذريعة (ج2، ص19، رقم57) ذكر نموده است.
32. خيرة الطيور في التفؤّل از حاج ميرزا محمّدحسين شهرستانى (1315 ق). مرحوم محقّق طهرانى، آن را در الذريعة (ج7، ص287، رقم1049) ذكر نموده است.
33. اُرجوزة في أوقات الاستخارة از علّامه شيخ جواد بن شيخ علىّ بن علّامه شيخ قاسم آل محيى الدين جامعى نجفى (1322 ق). محقّق طهرانى، آن را در الذريعة (ج1، ص463، رقم2318) ذكر نموده است.
34. تشريح الخيرة في الاستخارات از سيّد عبد الحسين بن عبد اللّه بن رحيم موسوى دزفولى، معروف به لارى (1330 ق). اين اثر نيز در الذريعة (ج4، ص189، رقم943) معرفى شده است.
35. منهاج المستخير (فارسى) از سيّد محمّدحسين بن كاظم حسينى تبريزى، مشتهر به حاج ميرزا سلطان القرّاء (1350 ق). اين رساله در سال 1322 ق نوشته شده و صاحب الذريعة (در ج23، ص175، رقم8541) از آن نام برده است و نسخه اى از آن به خطّ مصنّف در آستانه رضوى به شماره 3438 موجود است.
36. مفاتح الغيب و مصباح الوحي از سيّد مهدى غريفى (1343 ق). محقّق طهرانى آن را در الذريعة (ج21، ص337، رقم5362) ذكر نموده است.
37. دلائل الغيب في الاستخارات (فارسى) از سيّد ابو القاسم بن محمّد طباطبايى (1361 ق). اين اثر نيز در الذريعة (ج8، ص252، رقم1036) و همچنين در موسوعة مؤلّفي الإماميّة (ج2، ص571) ذكر شده است.