مرحوم است. شمّه اى از نگارش مرحوم عبد الرزّاق بيگ دُنْبُلى در حقّ آن مرحوم به قرار ذيل است:
ميرزا محمّدرفيع از جمله تلامذه علاّمه بهبهانى و صدرنشين انجمن قدردانى، خلاصه اصفياى كرام و نقاوه اتقياى ايّام، محقّق علماى علّام، مدقّق فضلاى عالى مقام، مسيحى خضر دانش، ادريسى قضابينش، بزرگوارى متنسّك متهجّد، و خواجه متقشّف متعبّد، عظيم القدر، رحيب الصدر، رفيع المنزله، منيع المرتبه. در حلّ عبارات مشكله و مسائل غامضه از قدرت فضل و قوه استحضار فيروز، و در تصادم حوادث دهر ملالت بهر و تلاطم امواج فتن. عقل آموز و تجربت اندوز، مشربش بس عالى و شب ها در مناجات يزدان درّ اشكى از ديده ريزان چون لئالى، و حالى به حليه خداشناسى حالى. صديقى با وفا و وقار بود و عزيزى با نجدت و فخّار، و در انجمن دنيا با اهل ديار و غربا شفيق بود و از قدردانىْ نُجبا را در شدّت و رخا بهترين رفيق، از مخالف سليقه و مشرب خويش به شدّت مجانب، و به دوستان جنانى خود قلبا و لسانا و عيانا راغب.
تا اين كه مى نويسد:
همواره در جويبار لطفش سلسبيلِ بارد نصيب صادر و وارد؛

يزدحم الناس على بابهوالمشرب العذب كثير الزحام
بهره ياب از خوان ايثارش مُوالى و معاند، از صافى طينت و صدق نيّت، صاحب خلق جميل و طور نبيل و شأن جليل، رأى مصلحت دانَش دشمن و دوست را در مشورت رهبر و دليل، انواع نعمش بى نقم به مقيم و طارى و غربا و ابن السبيل سبيل بود.

خانه اش منزل درويشان بودحاصلش قوت جگر ريشان بود
منزل صادر و وارد كويشمنهل عذب موارد گويش